به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین  در مدرسه دندانپزشکی Herman Ostrow می گویند که سلول های بنیادی بیش از آن چه ما تصور می کنیم کاربرد دارند و نه تنها می توانیم از مزایای آن ها برای ترمیم نقص های مربوط به تولد استفاده کنیم بلکه موجب ترمیم چهره در سربازان آسیب دیده و سایر بیمارانی شویم که از یک آسیب ترومایی رنج می برند. آن ها پیش بینی می کنند که ظرف پنج تا 10 سال آینده پیشرفت های چشمگیری در این زمینه حاصل شود. روش های بسیار اندکی وجود دارد که به جای برداشتن کل استخوان کالواریا، تنها نوار باریکی از استخوان را بردارد. یک سلول درمانی قادر به احیای آناتومی طبیعی فرد خواهد بود و سپس خواهد توانست به طور پیوسته به فاکتورهای رشد پاسخ دهد و بیماران کیفیت زندگی طبیعی خواهند داشت. این محققین می گویند که پیش از یافته ما مردم فکر می کردند که همه استخوان ها در سراسر بدن مشابه هستند و اینک نشان داده شده است که همه آن ها در مجموع متفاوت هستند و همه آن ها یک منبع متفاوت از سلول های بنیادی را دارند و مکانیسم های بهبود متفاوتی را نیز در پی می گیرند. در مطالعه ای که آن ها روی موش داشتند، آن ها سلول های بنیادی Gli+ را که درون بافت هایی که استخوان ها جمجمه ای چهره ای را مرتبط می سازد، وجود دارند ردیابی کردندو محققین دریافتند که کمبود سلول های بنیادی Gli+ موجب سخت شدن جمجمه و یکپارچه شدن شکاف ها و در نهایت کرانیوسینوستوز(Cranyiosynostosis) می شود که یک نقص مربوط به تولد است که می تواند رشد مغز را متوقف کند. هم چنین محققین تست کردند که آیا سلول های بنیادی Gli+ در زمان پیوند به موش های آسیب دیده کار دیگر نیز انجام می دهند یا خیر. ظرف چند هفته، محققین دریافتند که سلول های بنیادی Gli+ به منظور ترمیم به نواحی آسیب دیده جمجمه مهاجرت می کنند. در واقع کشف قدرت ترمیمی سلول های بنیادی Gli+ به پزشکان این امکان را می دهد که افراد با آسیب های چهره ای یا نوزادن متولد شده با نقص جمجمه ای کمک کند. تاکنون جراحان ندانسته سلول های بنیادی در زمان جراحی این بیماران تخریب می کردند. طی چنین جراحی هایی، پزشک جمجمه را به چندین بخش می شکند سپس بخش های اصلی را به هم متصل می کند و بافت اضافی را دور می ریزد. این مطالعه نشان می دهد که در واقع این گونه جراحی ها مکانیسم ترمیم را با دور ریختن سلول های بنیادی Gli+ به نوعی مختل می کنند. در واقع یک فرایند زیستی که سلول های بنیادی Gli+ را به نواحی هدف پیوند کند می تواند به نوزادن با کرانیوسینوستوز این توانایی و انعطاف پذیری را بدهد که مغزشان به طور طبیعی رشد کند. برای سایر افراد با تروما یا ناهنجاری چهره ای نیز، سلول های بنیادی Gli+ می توانند نواحی شکسته شده یا آسیب دیده را ترمیم کند. محققین در صدد هستند که آزمایشات بیشتری را پیش از این که این درمان را در مطالعات بالینی استفاده کنند، انجام دهند.

پایان مطلب/