به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،آمار نشان می دهد که از 53 فردی که بیش از 110سال عمر دارند (supercentenarians)، 51 نفر از آن ها خانم هستند. همان طور که می دانیم استروژن یک هورمون جنسی زنانه است و تستوسترون یک هورمون جنسی مردانه است. مطالعات گذشته در دانشگاه استنفورد ارتباط قویی را بین هورمون های جنسی و حفظ سلول های بنیادی نشان می دهد.  در مطالعات حیوانی، استروژن به طور مستقیم جمعیت سلول های بنیادی را در موش های ماده تحت تاثیر قرار داد و ظرفیت ترمیمی سلول های بنیادی مغزی را تقویت کرد. در مورد موش های نر نیز استفاده از مکمل های استروژن موجب افزایش طول عمر آن ها شد. به طور مشابه مطالعات نشان داده است که در مردان عقیم یا آن هایی که اخته شده اند، میانگین طول عمر 14 سال بیشتر است. گزارشات نشان می دهد که اخته کردن مانع از تولید بیشتر تستوسترون می شود و در نتیجه بدن را از آسیب بیشتر محافظت می کند و طول عمر را نیز افزایش می دهد. برخی مطالعات نیز نشان داده است که تستوسترون  موجب تضعیف سیستم ایمنی می شود و خطر بیماری کرونری قلبی را افزایش می دهد که می تواند موید مطلب قبلی باشد. از آن جایی که کاهش عملکردی در سلول های بنیادی از مشخصه های پیری است، محققین به بررسی این مطلب پرداختند که آیا پیر شدن سلول های بنیادی بین زنان و مردان متفاوت است و آیا اثری روی بیماری یا طول عمر دارند. در حالی که محققین دریافته اند که تفاوت های مرتبط با جنسیت در پیر شدن سلول های بنیادی ممکن است همراه با دی مورفیزم جنسی در طول زندگی باشد، با ارجاع دی مورفیزم به تفاوت های فیزیکی بین زنان و مردان، سوال آن ها هم چنان بی پاسخ ماند ه است. مطالعاتی که بتوانند به این ارتباط بپردازند محدود بوده اند. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که اثر استروژن روی سلول های بنیادی در حال حاضر نمی تواند در تشخیص این تفاوت ارزشمند باشد. با این حال محققین می گویند که جنسیت نقش مهمی را در تعیین طول عمر و سلامتی ایفا می کند و اثرات جنسیت ممکن است برای این دو متغیر مشابه نباشد. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رشد مطالعات بیشتری برای جواب به این سوال ها مورد نیاز است.

پایان مطلب/