به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، بیش از یک و نیم میلیون آمریکایی حداقل یکی از اندام های حرکتی خود را از دست داده اند. اندام های حرکتی پروتزی دارای عملکرد مناسبی بوده اند اما این مطالعه ادعا دارد که این دستگاه ها دارای محدودیت هایی هستند. اندام های حرکتی شامل عضلات، استخوان، غضروف، تاندون و ... است که هر کدام نیازمند بازسازی است و احتیاج به یک ساختار پشتیبان به نام ماتریکس دارند. این محققین نشان داده اند که می توانند ماتریکس همه این بافت ها را در ارتباط طبیعی با یکدیگر نگه دارند. این امر به آن ها اجازه می دهد که سازه کامل را به صورت طولانی مدت کشت دهند و موجب جمعیت زایی مجدد سیستم عروقی و عضلانی می شود. در مدل های جانوری، محققین پیش از این توانسته بودند که کلیه، کبد و قلب و ریه را با استفاده از یک محلول شوینده برای نواربندی کردن سلول های زنده از اندام اهدا شده استفاده کردند که می تواند مجددا موجب جمعیت زایی سلول های پیش ساز مناسب شود. با این حال، این مطالعه جدید برای اولین بار این تکنیک جدید را برای مهندسی اندام حرکتی زیست مصنوعی پیچیده تر استفاده کردند. در این مطالعه، محققین در رت های مرده، محققین مواد سلولی را اندام حرکتی جلویی آن ها طی یک دوره یک هفته ای جداسازی کردند اما ماتریکس عصبی و عروقی اولیه را حفظ کردند. سپس این ماتریکس اندام حرکتی با سلول های عروقی و عضلانی در بیورآکتور کشت داده می شوند. سلول های عروقی به درون شریان اصلی اندام حرکتی تزریق می شوند تا سیاهرگ ها و شریان ها را بازسازی کنند. سلول های پیش ساز نیز به درون صفحاتی در ماتریکس تزریق شدند تا جایگاه های عضلانی را تعریف کنند. بعد از پنج روز، اندام حرکتی به صورت الکتریکی تحریک شد تا تشکیل عضلات را ترغیب کند. بعد از دو هفته، اندام حرکتی از بیورآکتور برداشته شده. محققین دریافتند که تحریک الکتریکی موجب ایجاد فیبرهای عضلانی جدید برای ایجاد قدرت انقباضی 80% رت نوزاد شود. زمانی که اندام حرکتی جلویی به رت های گیرنده پیوند شدند، خون بلافاصله در اندام حرکتی جدید به جریان درآمد و زمانی که عضلات درون پیوند به صورت الکتریکی تحریک شدند، مچ و مفاصل انگشتان پنجه به میزان مناسب خم شدند.

پایان مطلب/