به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، دیسک های اسفنجی بین هر مهره به دلیل فشاری که روزانه به آن وارد می شود مایع خود را از دست می دهد. آن ها نازک تر و سفت تر می شوند. در کمر سالم، دیسک ها زمانی که بدن شب ها در حالت افقی قرار می گیرد، مایع را دوباره جذب می کنند. اما فتق دیسک فرایند شوخی برداری نیست. زمانی که بافت دیسک به خارج از مکان خود فشرده می شود، برخی از توانایی ضربه گیری و جذب شوک خود را از دست می دهد و موجب فشار روی اعصاب نخاعی می شود. فتق دیسک و از بین رفتن شدید دیسک تغییرات اجتناب ناپذیری را روی نیروهای بیومکانیکی بافتی و ساختار های پشتی می گذارند. مکانیسمی که این دیسک های اسیب دیده موجب تغییر روی نیروهای بیومکانیکی می شوند به خوبی درک نشده است. یافتن روش های مطالعاتی که بتوانند به درک ساختار و فیزیولوژی این دیسک ها کمک کنند می تواند بسیار کمک کننده باشد. در حال حاضر محققین در دانشگاه برکلی بافت دیسک جدیدی را که در آزمایشگاه رشد یافته و مهندسی شده است را برای دیسک های تخریب شده ایجاد کرده اند. جنس مواد این دیسک ها از بافت دیسک اهداشده ای است که طی جراحی های کمر به دست آمده است ولی با یک مشکل اولیه روبرو است: این بافت از محیطی خطرناک به دست آمده است که خود دچار آسیب شدید بوده است. محققین می گویند شروع کار با بافت دیسک ناسالم نیاز به زمان کشت بیشتری دارد تا سلول ها در آزمایشگاه بازبرنامه ریزی شوند و تولید بافت های جدید کنند. این آزمایشگاه با استفاده از یک مدل حیوانی توانسته است پیشرفت هایی داشته باشد و مواد دیسک را از دم گاو و به وسیله یک قصاب تهیه کرده اند!. مرحله کلیدی این فرایند یک گذار از مهندسی بافت دیسک جانوری از حیوان به انسان است. در ابتدا مواد دیسک گاو به وسیله آنزیم هضم شد و سلول های دیسک از آن جداسازی شد. آن ها با یک ژل شفاف و نرم مشتق از جلبک مخلوط شدند تا محیط اسفنجی دیسک های طبیعی را شبیه سازی کند و داربستی را برای رشد سلول های جدید فراهم آورد. آن ها این ژل های محتوی سلول را به صورت صفحاتی درآورند و سپس پانچ بیوپسی را برای ایجاد سیلندرهای با قطر چهار میلیمتر از ژل و سلول ها و برای رشد بافت جدید ایجاد کردند. بعد از چهار تا شش هفته هر سیلندر محتوی 800000 سلول کشت شده و قالب گیری شده در ژل بود که قابل مقایسه با بافت طبیعی بودند. کاربرد بالینی این تکنولوژی به بافت های مهندسی شده مقداری بزرگتر نیاز دارد. محققین می گویند که ما ظرف سه سال آینده قادر خواهیم بود از این یافته ها در قالب یک استراتژی ترمیمی و درمانی برای فتق دیسک استفاده کنیم.

پایان مطلب/