به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، به دلیل این که استاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) با خطر سرطان همراه است، این محققین راه جدیدی را طراحی کرده اند که در صورت مشکل زا شدن این سلول ها در بدن آن ها را به طور ویژه ای حذف می کند. این محققین نوعی از سلول های ایمنی به نام سلول های T سیتوتوکسیک را مورد مطالعه قرار دادند که توالی های خاص یا آنتی ژن هایی را روی سطح سایر سلول ها شناسایی می کنند. برخی از آنتی ژن ها نشان می دهند که سلول با ویروس آلوده شده است، برخی دیگر روی سطح سلول های سرطانی مشاهده می شوند. زمانی که سلول های T سیتوتوکسیک این آنتی ژن ها را شناسایی می کنند به کشتن این سلول ها اقدام می کنند و تهدید را برطرف می سازند. محققین دریافته اند که شناسایی و جداسازی جمعیت هایی از سلول های T که به طور ویژه سلول های سرطانی را شناسایی کنند ممکن است. با رشد این سلول ها در آزمایشگاه و تزریق مجدد آن ها با بیماران، آن ها توانستند که پاسخ ایمنی را در جهت کشتن سلول های توموری تقویت کنند. این تکنیک را تحت عنوان ایمنی درمانی سازشی نام گذاری کرده اند که برای درمان ملانوما امیدوار کنند بوده است. با این حال این سلول های T سیتوتوکسیک می توانند به مرور زمان در مبارزه با سرطان کاهش یابند و تاثیر خود را از دست بدهند. اخیرا محققین نشان داده اند که امکان ایجاد سلول های بنیادی پرتوان القایی از سلول های T سیتوتوکسیک وجود دارد. این سلول ها را می توان مجددا برای ایجاد سلول های T سیتوتوکسیک القا نمود. این سلول های T مجددا جوان سازی شده یا rej T cell، آنتی ژن های مشابهی را مانند آن چه قبل از بنیادی شدن شناسایی می کردند، تشخیص می دهند و از طرف دیگر با نشاط تر از اجدادشان عمل می کنند زیرا تلومرهای طویل تری دارند. این امر بسیار عالی به نظر می رسد اما استفاده از سلولهای بنیادی پرتوان القایی همان طور که گفتیم به دلیل پرتوانی این سلول ها مشکل خاص خود یعنی خطر تومورزایی را به همره دارد. به همین منظور آن ها به دنبال یافتن راهی برای القای خودکشی در این سلول ها رفتند که در صورت نیاز آن را فعال کنند. آن ها ژنی به نام ژن کد کننده پروتئین کاسپاز9 القاشونده(iC9) را به سلول های T سیتوتوکسیک وارد کردند. آن ها دریافتند که می توان با فعال کردن iC9  به وسیبه برخی مواد شیمیایی، مرگ این سلول ها را در هر جایی از بدن فعال کرد. این سلول های T مهندسی شده هنوز هم آنتی ژن های مشابهی را شناسایی می کنند و می توانند در مقایسه با همسان های مهندسی نشده شان به طور موثرتری علیه سرطان استفاده شوند و خیلی زود هم بعد از یک تیمار ساده از بین بروند. این iC9 می تواند به عنوان یک سوئیچ کشتن روی این سلول های بنیادی عمل کند و امنیت سلول درمانی به کمک iPSCها را بالا ببرد.

پایان مطلب/