به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین دریافته اند که بیماران مبتلا به لوکمیای میلوئید مزمن(CML) که داروی گلیتازون(داروی دیابت نوع دو) را به همراه داروی استاندارد CML به نام imatinib دریافت می کنند، برای بیش از پنج سال از این بیماری بدور هستند. داروی imatinib برای کنترل لوکمیای میلوئید مزمن به کار می رود و تا حدی به زندگی طبیعی آن ها کمک می کند اما برخلاف موثر بودن این دارو، در نهایت سلول های بنیادی سرطانی خفته و مقاوم به دارو که در مغز استخوان وجود دارند منجر به عود مجدد سرطان و تهاجمی شدن آن می شوند. پس می توان بیماری را کنترل کرد اما نمی توان منشا آن را از بین برد. اما محققین بر این ادعا هستند که اضافه کردن گلیتازون می تواند این بیماری را به طور کامل حذف و ریشه کن کند، هرچند این مطالعه در ابتدای راه قرار دارد. لوکمیای میلوئید مزمن سرطانی است که در سلول های بنیادی خون ساز در مغز استخوان شروع می شود و منبع خونی بدن را مورد حمله قرار می دهد. محققین در دانشگاه پاریس پیوگلیتازون را به همراه imatinib برای سه بیمار مبتلا به لوکمیای میلوئید مزمن تجویز کردند. اگرچه داروی imatinib یک مهارکننده تیروزین کینازی است و به طور معناداری نتایج سرطان خون را افزایش می دهد اما سلول های بنیادی لوکمیایی به حالت خفته در مغز استخوان به این درمان مقاومت نشان می دهند و در نهایت تبدیل به سلول هایی بدخیم می شوند. این محققین مسیر سلولی را توصیف کرده اند که منجر به این خفتگی یا dormancy در لوکمیای میلوئید مزمن می شود. مطالعه نشان می دهد که گلیتازون می تواند این مسیر را بلوک کند و زمانی که به همراه imatininb استفاده شود، موجب می شود که بیماران ماه ها تا سال ها بعد از قطع گلیتازون از بیماری در امان باشند. این که چگونه این سلول های لوکمیایی مقاوم به شیمی درمان و خفته به وسیله این درمان ترکیبی کشته می شوند مشخص نیست اما محققین می گویند که این سلول ها یا به صورت خفته و مستقیم کشته می شوند و یا این که از مرحله خفتگی خارج می شوند و سپس این درمان منجر به ریشه کن شدن آن ها می شود. به هر حال رسیدن به اطلاعات بیشتر نیازمند انجام مطالعات بیشتر در این زمینه است.

پایان مطلب/