به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین در دانشگاه تگزاس سلول های استرومایی را از بافت های انسانی شامل مغز استخوان، قلب، چربی و کبد جداسازی کردند و مورفولوژی، فنوتیپ و ویژگی های عملکردی این جمعیت های سلولی استرومایی را مقایسه کردند. فنوتیپ سلولی هر جمعیت مشابه بود و همه آن ها CD105+، CD73+، CD90+، CD34- و CD45- بودند. علاوه براین، مورفولوژی و پتانسیل تمایزی آن ها نیز قابل مقایسه بود. مطالعات هم کشتی پتانسیل حفاظتی مشابهی را برای سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، کبد و چربی با سلول های خون ساز و سلول های توموری نشان داد. برخلاف آن، مهار تکثیر آن ها موجب کاهش معنادار زیستایی سلول های توموری شد که نشان دهنده ویژگی عملکردی منحصربفرد سلول های استرومایی قلبی با توجه به تکثیر سلول های توموری بود. اگرچه سلول های استرومایی بافت های مختلف دارای مرفولوژی و فنوتیپ مشابه هستند اما ویژگی های عملکردی آن ها متفاوت است و این امر ارزیابی این سلول ها را قبل از استفاده در مجموعه های غیر هموژن ضروری می سازد. این مطالعه نشان داده است که سلول های استرومایی قلبی برای تکثیر سلول های توموری در قلب نقش مهاری دارد و دلیلی را برای این واقعیت که تشکیل تومورها در قلب کم اتفاق می افتد ارائه می دهد. این مطالعه نشان می دهد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و بافت چربی ویژگی های حفاظت کننده توموری دارد و استفاده از این سلول ها برای ترمیم بافت قلبی ممکن است موجب جایگزینی استرومای مهارکننده تومور با ریزمحیط مهارکننده تومور شود.

پایان مطلب/