به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در حال حاضر درمانی برای لوکمیایی که در این مرحله قرار داشته باشد وجود ندارد و تنها 5 درصد بیماران بعد از تشخیص شانس بقای پنج ساله دارند. لوکمیای میلوئید حاد یک سرطان سریع در مغز استخوان و خون است و در این بیماران مغز استخوان سلول های خونی قرمز و سفید و پلاکت های غیر طبیعی تولید می کند. دوره های قوی شیمی درمانی می تواند منجر به آسیب به این مغز استخوان شود و بیماران ناچار به تزریق سلول های بنیادی خون ساز می شوند تا این مغز استخوان را احیا کنند. این سلول های اهدا شده به مبارزه علیه سلول های لوکمیایی باقی مانده نیز کمک می کنند و واقعه ای به نام پیوند علیه لوکمیا(GVL) اتفاق می افتد.

با این حال در برخی از بیماران پیوندی، این پیوند علیه لوکمیا با شکست مواجه می شود و سرطان مجددا عود می کند. این بیماران ناچار به شیمی درمانی بیشتر می شوند اما در نهایت تا یک سال زنده می مانند. محققین به بررسی این مطلب پرداخته اند که چرا تنها در عده ای خاص از بیماران این عود مجدد اتفاق می افتد. مقایسه بین افراد بهبود یافته و بیمارانی که بیماری در آن ها عود کرده بود، محققین را به سلول های T خسته رهنمون کرد. سلول های T نقش کلیدی در اثر پیوند علیه لوکمیا دارند. این سلول های T، سیتوکین ها را آزاد می کنند که می توانند به طور مستقیم یا غیر مستقیم سلول های لوکمیایی را ریشه کن کنند. با این حال با گذشت زمان این سلول های Tمبارز خسته می شوند و آن ها را سلول های T خسته یا exhausted می نامند. محققین دریافتند که بیمارانی که دچار عود سرطان شده بودند به طور معناداری سطوح بالایی از سلول های PD-1hiTIM3+ داشتند که مارکرهای خسته شدن سلول های T است. این سلول های T، سیتوکین های کمتری تولید می کنند  و این ایده را ایجاد می کنند که این سربازهای سیستم ایمنی قادر به جنگیدن بیشتر نیستند. این نتایج می تواند منجر به ایجاد درمان های زودهنگام تر شود و می توان از این سلول های PD-1hiTIM3+ برای پیش آگهی و جلوگیری از عود مجدد سرطان استفاده کرد.

پایان مطلب/