به گزارش بنیان به نقل ازstemcellnews، در مطالعات گذشته، محققین چینی در دانشگاه پکن سلول های سوماتیک را به طور مستقیم به سلول های شبه سلول های بنیادی عصبی تبدیل کردند که آن ها را سلول های بنیادی عصبی القایی(iNSC) می نامند که در شرایط آزمایشگاهی قادر به تمایز به انواع نورون ها و گلیاها هستند. در مطالعه حاضر، این محققین به بررسی این مطلب پرداختند که آیا این سلول های بنیادی عصبی القایی می توانند در زمان پیوند به موش های مدل برای بیماری پارکینسون دارای اثرات درمانی باشند. از طرفی محققین Lmx1 را از طریق یک انهانسر نستین به این سلول های بنیادی عصبی القایی وارد کردند. سلول های بنیادی عصبی القایی که Lmx1a در آن ها بیش بیان شده بود به نورون های دوپامینرژیکی تبدیل شدند که سطوح بالایی از دوپامین را ترشح می کردند. زمانی که این سلول ها به مدل موشی پارکینسون پیوند شدند، موش های مورد تیمار قرار گرفته با iNSC-Lmx1 ریکاوری بهتری را نشان دادند. اگرچه 11 هفته بعد از پیوند، تنها تعداد اندکی از این سلول های بنیادی عصبی القایی زنده ماندند اما عملکرد حرکتی در این گروه با افزایش فعالیت تیروزین هیدروکسیلازی در ناحیه آسیب دیده استراتوم همراه بود که موجب تقویت عملکرد نورون های دوپامینرژیک اندوژن در مغز می شود.

پایان مطلب/