به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، هر سلولی در بدن ما دارای یک ژنوم کامل است که درون هسته و در 46 کروموزوم بسته بندی شده است. با هر تقسیم سلولی، تلومرها در رأس کروموزوم ها به میزان اندکی کوتاه می شوند تا این که به یک اندازه حیاتی برسند که در آن سلول می میرد. در این جا است که این آستانه حیاتی به فرد بستگی دارد، یعنی که اولا تلومرها در زمان شروع طول های متفاوتی دارند و دیگری این که در برخی از افراد با شروع تقسیم، طول تلومرها کوتاه تر از افراد دیگر می شود. این کوتاه شدن تلومر زمانی اتفاق می افتد که ما پیر می شویم و این در حالی است که تا پیش از این طول تلومر تنها به عنوان یک مارکر بیولوژیک برای پیری محسوب می شد. در این مطالعه برای اولین بار محققین در انستیتو کارولینسکا نشان داده اند که طول تلومر به علتی با خطر ایجاد بیماری آلزایمر مرتبط است. در واقع در مورد ارتباط بین طول تلومر و خطر بیماری آلزایمر چیزی جدید نیست اما تصور می شود که در این بین مشترکات اساسی وجود دارد. در این مطالعه، محققین توانسته اند نشان دهند که تلومرها در یک مکانیسم واقعا فعال دخیل هستند که پشت پرده تکوین این بیماری قرار دارد و کاملا جدید و بسیار جالب به نظر می رسد. برای رسیدن به این نتایج، محققین از اطلاعات مطالعاتی استفاده کردند که واریته های ژنی مرتبط با طول تلومر و مرتبط به بیماری آلزایمر را با ارزیابی کل ژنوم شناسایی کرده بود. با استفاده از یک طراحی مطالعاتی ویژه، آن ها توانستند حضور یک ارتباط علت و معلولی را از نظر آماری بین تلومرهای کوتاه و خطر بالاتر بیماری آلزایمر شناسایی کنند. با این حال محققین تاکید دارند که از آنجایی که پردازش تلومرهای بسیار پیچیده است، با اندازه گیری طول تلومر فرد، هیچ چیزی در مورد درجه خطری که فرد را تهدید می کند نمی توان گفت. درو اقع اثر بسیار اندک است اما از دیدگاه بیولوژیک بسیار جالب توجه است.

پایان مطلب/