به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، سلول های بنیادی جنینی دارای توانایی خودنوزایی و تمایزی بسیار بالایی هستند. این مرحله پرتوانی مربوط به یک دوره زودگذر از زندگی جنینی است که برای تکوین طبیعی حیاتی می باشد. در این مطالعه جدیدی به نشان دادن این مطلب پرداخته اند که طی تکوین اولیه موش و بوزینه(marmoset)، کی و کجا برخی ژن ها خاموش و روشن می شوند. این به آن ها اجازه می دهد که تغییراتی که پرتوانی را در هر دو نوع پستاندار تنظیم می کنند شناسایی کنند. آن ها شبکه پیچیده تنظیم ژنی که پرتوانی را حمایت می کند را مورد آنالیز قرار دادند. برای مقایسه سلول های پرتوان در جوندگان و پریمات ها، محققین از غربالگری RNA‌تک سلولی روی کلاسترهای کوچک سلولی(8 تا 20 سلول) استفاده کردند تا الگوهای بیان ژنی دقیق را در مراحل تکوینی خاص نشان دهند. نتایج چارچوبی را برای درک چگونگی ظهور و پیشرفت پرتوانی در پستانداران مختلف ارائه می دهد. بسیاری از ژن هایی که در موش هویت پرتوانی سلول ها را تعیین می کنند در بوزینه نیز وجود دارند که نشان دهنده اساس مشترک پرتوانی در پستانداران است. اما در مسیرهای سیگنالینگ دو گونه تفاوت هایی وجود دارد که نشان دهنده این است که تخصصی شدن رده ای در پریمات ها کاملا حفاظت شده نیست. آن ها دریافتند که سیگنالینگ WNT در بوزینه ها برای تمایز طبیعی یکی از سه رده جنینی حیاتی است و مهار کردن این مسیر اثر عمیقی دارد. مطالعه in vitro این مطلب که آیا WNTو سایر مسیرها در انسان نیز روی پرتوانی یا تخصصی شدن سلولی اثر دارند می تواند جالب باشد. این مطالعه یک تحقیق بسیار بینارشته ای در زمینه های جنین شناسی، ژنومیک و بیوانفورماتیک است که نتایج آن می تواند منبع ارزشمندی برای شناسایی فاکتورها و مسیرهای تنظیم کننده پرتوانی در پستانداران مختلف باشد. هم چنین یافته های آن می تواند برای بهینه سازی ایجاد سلول های بنیادی جنینی و بازبرنامه ریزی به پرتوانی مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/