به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، به دلیل خورده سلول ها یا بافت ها و خون موجود در ناحیه آسیب، این ماکروفاژها ناحیه آسیب دیده را پاکسازی نیز می کنند. این امر موجب ایجاد یک فضای ضایعه بزرگ تر در محل آسیب می شود و در نتیجه عملکرد نخاعی به میزان بیشتری تحت الشعاع قرار می گیرد. با توجه به آن چه گفته شد، اگر بتوان به طریقی این فضای ضایعه را طناب نخاعی کاهش داد، در نتیجه می توان عملکرد عصبی و نخاعی را به طور موثرتری حفظ کرد. در مطالعه ای جدید محققین در مدرسه پزشکی دانشگاه Case Western Reserveیا CWRU نشان داده اند که خانواده ای از سلول های بنیادی درمانی به نام سلول های پیش ساز بالغ چند توان(MAPC) می توانند عواقب مربوط به پاسخ موج دوم آسیب رسان سیستم عصبی را کاهش داده و عملکرد از دست رفته را احیا کنند. این یافته ها می تواند عملکردهای حرکتی و ادراری را در جانوران آزمایشگاهی به میزان معناداری بهبود ببخشد. این نتایج نشان داده است که سلول های پیش ساز بالغ چند توان این توانایی را دارند که رفتار تهاجمی ماکروفاژها در پاکسازی خورده های سلولی و بافتی، که منجر به تخریب بیشتر بافت سالم می شود را تعدیل کنند. تزریق این سلول های پیش ساز بالغ چند توان به جانوران آزمایشگاهی بعد از القای آسیب در آن ها نشان داده است که این سلول ها به طحال مهاجرت کرده و در آن جا منجر به ایجاد یک پاسخ ایمنی ماکروفاژی سودمند برای آسیب طناب نخاعی می شوند. تزریق این سلول ها همانطور که گفته شد، عملکردهای حرکتی و ادراری را بهبود جانور را بهبود بخشید. پیش از این محققین دریافته بودند که ترکیبی به نام پپتید درون سلولی سیگما(ISP) می تواند پلاستیسیتی عصبی و ترمیم نخاعی را بهبود ببخشد. محققین امیدوارند از ترکیب ISP و MAPCها برای ایجاد یک استراتژی درمانی و ترمیمی در آینده استفاده کنند.

پایان مطلب/