به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، انسان و سایر جانوران از طریق اسپرم و تخمک تولید مثل می کند که هر کدام از آن ها نسخه ای از کروموزوم های والدی را به فرزندان منتقل می کنند. زمانی که جنین طی بارداری شکل گرفت، این ژن های مشتق از اسپرم و تخمک با هم میکس می شوند و تولید فرزندی می کنند که از نظر زیستی منعکس کننده ویژگی های والدینش است. برخی از اوقات ممکن است موتاسیون هایی از طریق این سلول های زایا منتقل شوند که می توانند برای جنین کشنده باشند و یا زندگی اش را در مراحل بعدی با خطر مواجه کنند. در سال های اخیر غربالگری های ژنتیکی موجب شده است که از تولد بسیار ای جنین هایی که دچار چنین موتاسیون هایی هستند جلوگیری شود. هر چند این غربالگری های ژنتیکی دارای بحث های اخلاقی پیچیده ای است اما بی خطر است و تغییراتی روی ژن اعمال نمی کند که روی نوزاد و یا فرزندان آینده او تاثیر بگذارد. اما ویرایش ژن برخلاف غربالگری ژنتیکی روی هر دو این فاکتورها تاثیر می گذارد. تکنولوژی های ویرایش ژن می تواند تغییراتی را در یک ژن منفرد در سطح اسپرم و تخمک و یا بلافاصله بعد از لقاح در جنین اولیه ایجاد کند. این امر می تواند منجر به تصحیح موتاسیون هایی شود که در بیماری های وراثتی دخیل هستند. اما این ژن درمانی خط زایا، تنها روی سلول های زایای فرد تاثیر نمی گذارد و می تواند تغییراتی را ایجاد کند که به فرزندان آینده فرد نیز منتقل شوند. این امر نگرانی های زیادی را ایجاد کرده است. ملموس ترین خطر استفاده از ویرایش ژن های جنینی، پتانسیل رخ دادن اشتباهاتی است که موجب اثرات ژنتیکی off-target (خارج از هدف) می شوند. این اثرات زمانی اتفاق می افتند که تکنولوژی ویرایش ژن به اشتباه جای دیگری از توالی DNA را هدف قرار می دهد که مورد نظر ما نیست. هرچند این تکنولوژی بسیار تخصصی است اما حتی کوچکترین اشتباهی می تواند مشکلات فاجعه باری برای جنین داشته باشد که زندگی جنینی یا زندگی آینده او را تحت الشعاع قرار دهد.

پایان مطلب/