به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، محققین در دانشگاه بازل براین باورند که اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند نقش مهمی در بهبود ریزمحیط بعد از انفارکته میوکاردی حاد داشته باشند و به همین دلیل به بررسی اثرات پاراکرینی اگزوزوم ها روی رگزایی و فعالیت ضد التهابی پرداختند. مطالعات نشان داد که این اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی موجب تقویت تشکیل سلول های اندوتلیالی سیاهرگ بند ناف انسانی می شوند، عملکرد سلول های T را مختل می کنند، اندازه ناحیه انفارکته را کاهش می دهد و عملکرد سیستولی و دیاستولی قلب را به خوبی حفظ می کند. به طور کلی به نظر می رسد این اگزوزوم ها موجب بهبود عملکرد مویرگی می شوند و جریان خون را در مدل انفارکته میوکاردی افزایش می دهند. اگزوزوم ها رگزایی جدید را تحریک می کنند و پاسخ های التهابی را سرکوب می کنند و عملکرد قلبی را بعد از آسیب ایسکمی بهبود می بخشند.

پایان مطلب/