به گزارش بنیان به نقل از cancerstemcell، مطالعات به خوبی ثابت کرده اند که سلول های سرطانی به میزان زیادی به ریزمحیط شان وابسته هستند که این امر نشان می دهد می توان با هدف قرار دادن اجزای سلولی غیر سرطانی تومور، رویکرد درمانی جدید و هدفمندی را طراحی نمود. با این حال اطلاعات اندکی که در مشارکت پاسخ های میزبان طی رشد تومور و پیشرفت متاستاز وجود دارد، طراحی رویکردهای درمانی را با محدودیت هایی مواجه کرده است. در مطالعه ای جدید، محققین در انستیتو فرانسیس کریک دریافته اند که نوتروفیل ها جزئی کلیدی از ریزمحیط ریوی هستند که موجب تثبیت سلول های متاستازیک سرطانی در مدل های موشی سرطان سینه می شوند. نوتروفیل های نقشی اساسی در پاسخ های التهابی دارند اما مشارکت آن ها در تومورزایی با ابهاماتی مواجه است. این محققین با استفاده از استراتژی های متنوع و مختلف برای بلوک کردن فراخوانی نوتروفیل ها به جایگاه پیش متاستازی، نشان داده اند که این نوتروفیل ها نقش حمایتی ویژه ای در مورد شروع متاستاز دارند. به نظر می رسد که لوکوترین های مشتق از نوتروفیل ها به کلونی زایی سلول های سرطانی در بافت های دورتر نقش دارند. مهار ژنتیکی و دارویی آنزیم های تولید کننده لوکوترین ها، می تواند فعالیت پیش متاستازی نوتروفیل ها را مهار کند و متاستاز متعاقب آن را کاهش دهد. این نتایج نشان دهنده کارایی این درمان هدفمند علیه اجزای ریزمحیط توموری است و نشان می دهد که مهار آنزیم های نوتروفیلی می توانند پیشرفت متاستازی را محدود کنند.

پایان مطلب/