به گزارش بنیان به نقل ازmedindia.net، این مطالعه جدید در دانشگاه Duke نشان داده است که این سلول های بنیادی، ترومبوسپوندین ها را تولید می کنند که می توانند به رشد نورون های شبکیه، ارتباطات آن ها با یکدیگر و بقای آن ها کمک کند. نورون های شبکیه و سلول های بافت بند ناف انسانی بدون این که با یکدیگر در تماس باشند درون یک مایع یکسان قرار داده شدند. ارتباطات سیناپسی جدید و هم چنین رشد نوریتی(آکسون) اتفاق افتاد. به نظر می رسد که ترومبوسپوندین های 1،2  و 4 مسئول این اثرات روی نورون ها هستند. برای این نقش این ترومبوسپوندین ها مشخص شود نیاز به مطالعات بیشتری است زیرا مهار این ترومبوسپوندین ها روی طول عمر سلول هیچ تاثیری ندارد اما روی تعداد ارتباطات بین نورون ها تاثیر گذار است. اثر مثبت ترومبوسپوندین های آزاد شده از این سلول های بنیادی بند ناف از آن جایی جالب تر است که بدانیم که سلول های پشتیبان عصبی مانند آستروسیت ها نیز ترومبوسپوندین ها را آزاد می کنند که موجب افزایش تشکیل سیناپس در مغز ما می شود. محققین براین باورند که با افزایش دانسته ها در مورد این سلول های بنیادی و نحوه عملکردشان می توان یک گام دیگر به درمان بیماری های چشمی نزدیک شد.

پایان مطلب/