به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در تلاش برای حل این مشکل، محققین در دانشگاه توئنته هلند روش موثر و تکرارپذیری را برای ترکیب جزایر پانکراسی انسان با سلول های پیش رگزا ارائه کرده اند که به استفاده از الگوهای ریزچاهکی غیرچسبنده آگارز به صورت کاملا کنترل شده می پردازد. در این مطالعه محققین ساختار سه بعدی، عملکرد و پتانسیل رگزایی جزایر پانکراسی انسانی را به همراه سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی، با یا بدون سلول های اندوتلیالی سیاهرگ بندناف انسانی و ... تحت شرایط استرس مورد ارزیابی قرار دادند. سازماندهی های سلولی مجزایی در این جزایر پانکراسی ایجاد شد ولی عملکردی بودن جزایر در این مورد حفظ شد. رگزایی آزمایشگاهی در این جزایر پانکراسی که با سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی و سلول های اندوتلیالی سیاهرگ بندناف انسانی هم کشت شده بودند به مراتب بیشتر بود. این یافته ها بر اهمیت و ضرورت مطالعات آزمایشگاهی با مدل های in vivo تاکید می کند. در صورت این شبیه سازی بهتر می توان پیش بینی بهتری از وقایع مهم بافتی و سلولی(در اینجا رگزایی) انجام داد. هر چقدر بتوانیم شرایط را برای ایجاد جزایر پانکراسی شبیه تر فراهم کنیم می توانیم بیشتر به آینده طب بازساختی پانکراس و درمان بیماری های پانکراسی مانند انواع دیابت امیدوار باشیم.

پایان مطلب/