به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، نورون های دوپامینرژیک منبع اصل دوپامین هستند که مسئول پاسخ های احساسی بوده و نقش مهمی را در حرکات ایفا می کنند. سال ها تصور می شد که از دست رفتن این نورون ها غیر قابل بازگشت است.

اما مطالعه ای جدید بوسیله محققین در دانشگاه Boise State پیشنهاد می کند که احتمال رشد مجدد نورون های دوپامینرژیک در پستانداران بالغ وجود دارد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که نرخ جایگزین شدن این نورون ها با نرخ یا سرعت از دست رفتن آن ها دریک پاسخ التهابی در مدل موشی پارکینسون برابر است. این ممکن است نشان دهد که فرایندهای التهابی تولید طبیعی نورون ها را مهار کند و منجر به بیماری پارکینسون شود. درمان های موجود تنها علایم را درمان می کنند و بعد از آن تاثیر خود را از دست می دهند. درک این مطلب که چگونه این نورون ها ترمیم و بازسازی می کنند می تواند راه های بالقوه ای را برای مهار از دست دادن نورون و یا سلول درمانی های لازم برای این بیماری ارائه دهد. دکتر ماریسون و همکارانش براین باورند که در بالغین سلول ها می توانند بازسازی کنند اما تا حدی در بیماری پارکینسون این ویژگی آن ها بلوک می شود. این امر با دگم و نظریه موجود در این زمینه که بیان می کند که تنها تعداد انگشت شماری از جمعیت های عصبی در مغز پستانداران بالغ بازسازی می کنند، در تضاد است. این محققین سیستمی را طراحی کرده اند که به طور ژنتیکی رده های نورون های دوپامینرژیک مشتق از سلول های بنیادی را ردیابی می کند. بعد از برداشتن ژن از سلول های بنیادی با استفاده از تکنولوژی DNA نوترکیب، آن ها شش ماه منتظر ماندند. در انتها این زمان، آن ها مشاهده کردند که برداشتن این ژن، نورون های دوپامینرژیک بالغ را تحت تاثیر قرار می دهد که نشان می دهد آن ها باید به وسیله سلول های بنیادی جایگزین شوند. در حال حاضر آن ها این سلول های بنیادی مسئول این فرایند را شناسایی کرده و به دنبال ارتباط بین التهاب و کاهش نورون های دوپامینرژیک هستند.

پایان مطلب/