به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای که محققین در جان هاپکینز روی مگس سرکه انجام داده اند نشان داده اند که چگونه سلول های بنیادی در نبرد با عوامل محیطی و سلول های پیرامونی شان(در نیچ) پیروز می شوند. این مطالعه نشان می دهد که چگونه یک سیگنال دو نوع سلول بنیادی را در یک نیچ یا ریزمحیط ساده به طور هماهنگ حفظ می کند. برای ردیابی سلول های بنیادی در این رقابت، محققین به مطالعه بیضه مگس سرکه پرداخته اند، جایی که دو نوع سلول بنیادی وجود دارد: سلول های بنیادی خط زایا که به اسپرم تبدیل می شوند و سلول های بنیادی سوماتیک که به انواع سلول های غیرجنسی تمایز می یابند. با استفاده از مهندسی ژنتیک، محققین مگس های سرکه ای را پرورش دادند که فاقد پروتئین SOCS بودند که در کنترل سایر مولکول های دخیل در رشد سلول های بنیادی دخالت دارد. پروتئین SOCS به طور طبیعی تضمین می کند که تعداد درستی از سلول های بنیادی در نیچ سلول های بنیادی جود دارد. در بیضه طبیعی، سلول های بنیادی خط زایا بوسیله سلول های بنیادی سوماتیک احاطه شده اند. معمولا در حالت طبیعی نسبت تعداد سلول های بنیادی زایا به سلول های بنیادی سوماتیک یک به دو است. جداسازی بیضه های مگس های سرکه فاقد پروتئین SOCS و شمارش تعداد سلول های بنیادی زایا و سوماتیک آن ها نشان داد که تقریبا نیمی از سلول های بنیادی زایا از دست رفته اند و این تعداد بوسیله سلول های بنیادی سوماتیک جایگزین شده اند. برای نشان دادن این که کجا سلول های بنیادی خط زایا از دست می روند و رقابت بر سر فضا را به سلول های بنیادی سوماتیک واگذار می کنند، محققین به ارزیابی محتوای اینتگرینی این سلول ها پرداختند و دریافتند که سلول های بنیادی سوماتیک در مگس های سرکه فاقد پروتئین SOCS در مقایسه با مگس های سرکه طبیعی به مراتب اینتگرین بیشتری را بیان می کنند. این افزایش بیان اینتگرین است که به سلول های بنیادی سوماتیکی اجازه می دهد که غالب تر باشند، زیرا این سلول ها می توانند در مقایسه با سلول های بنیادی خط زایای مجاورشان به نحو موثرتری به نیچ بچسبند. اگرچه سلول های بنیادی سوماتیک تمایل دارند که نیچ را اشغال کنند اما سلول های بنیادی خط زایا نیز نمی میرند و همان تعداد باقی مانده به صورت زنده و سالم باقی می مانند ولی رفته رفته در نیچ جای خود را به سلول های بنیادی سوماتیک می دهند و از نیچ خارج می شوند و تمایز می یابند. محققین براین باور هستند که این مدل می تواند در مورد سایر نیچ های سلول های بنیادی مانند سرطان نیز بسط داده شود. همانند سلول های بنیادی سوماتیک که به تدریج بیضه مگس سرکه را اشغال می کنند، سلول های بنیادی سرطانی در سیستم پستانداران نیز می توانند در نیچ سلول های بنیادی به صورت غالب در آیند و رفته رفته مشکل ساز شوند.

پایان مطلب/