به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، تکنیکی که وی طراحی کرده است مشکلات مربوط به استفاده از سلول های قلبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) را برداشته است. به منظور درک پتانسیل این سلول های قلبی در غربالگری دارویی و سلول درمانی، لازم است که ما تعداد زیادی از این سلول ها را با هزینه کم در اختیار داشته باشیم. به دلیل ذات به طور شیمیایی مشخص آن ها، این سیستم بسیار تجدید پذیر، به طور انبوه مقیاس پذیر است و هزینه ها را به نحوی کاهش می دهد که محققین بتوانند میلیاردها کاردیومیوسیت را از یک بیمار با فنوتیپ قلبی خاص تولید کنند. در حالی که بسیاری از محیط های کشت معمول شامل استفاده از مواد غذایی غنی است که از منابع جانوری و انسانی استخراج شده اند و ترکیبات موجود در آن ها از یک بطری به بطری دیگر می تواند متغیر باشد، محیط کشت سلولی جدیدی که دکتر جوزف و همکارانش در استنفورد ارائه داده اند نشان می دهد که دقیقا چه میزان از یک ماده خاص در محیط کشت سلول ها وجود دارد و چه میزان برای کشت آن ها ضروری است.

در این روش جدید، محققین سلول های پوست فرد را گرفته و با استفاده از ویروسی به نام ویروس سندای(Sendai) که چهار فاکتور رونویسی لازم برای iPSCها را کد می کرد، آن ها را به سلول های iPS تبدیل کردند. این سلول ها در محیط کشتی که همه چیزهای لازم برای رشدشان را به صورت کاملا مشخص داشت، کشت داده شدند. این امر، این امکان را فراهم می آورد که مایحتاج مولکولی و ماکرومولکولی لازم برای تمایز این سلول ها به سلول های قلبی فراهم شود و دیگر نیازی به استفاده از اجزای مشتق از جانوران نیست. محققین می گویند که با استفاده از این روش، می توان از هر سلول بنیادی بیش از 100 کاردیومیوسیت تولید کرد. این در حالی بود که نتایج و راندمان تولید کاردیومیوسیت ها از این سلول های بنیادی، در مورد 11 بطری که در این مطالعه استفاده شد یکسان بود وکاردیومیوسیت ها خلوص بیش از 95 درصد داشتند. با رسیدن به چنین دستاوردی، محققین بر این باورند که می توانند از این روش برای ارزیابی تاثیر داروهای خاص روی سلول های قلبی بیماری خاص، کشف داروهای جدید و یا درک بهتر فرایندهای تکوین قلبی استفاده کرد.

پایان مطلب/