به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، داروهای شیمی درمانی از طریق القای نوعی خودکشی سلولی به نام آپوپتوز در سلول ها موجب مرگ سلول های سرطانی می شوند. همه سلول های بدن این مکانیسم را دارا هستند  و دیر یا زود برای سلول های پیر یا آسیب دیده فعال می شود. روزانه هزاران سلول در بدن ما به طور طبیعی طی آپوپتوز می میرند و این امر برای عملکرد طبیعی بدن حیاتی است. با این حال، سلول های سرطانی راهی را برای بر هم زدن این تعادل بین بقا و مرگ پیدا کرده اند. برخلاف شیمی درمانی های قوی، این سلول های سرطانی آپوپتوز را سرکوب می کنند. اما محققین سوئیسی دریافته اند که راه کار جایگزینی برای برنامه ریزی مرگ سلولی به صورت آپوپتوز وجود دارد که اصطلاحا آن را نکروپتوز می گویند. این فرایند موجب می شود که سلول های لوکمیایی که به ندرت به داروهای شیمی درمانی موجود پاسخ می دهند به راحتی کشته شوند. آنزیمی به نام RIP1کیناز مسئول اصلی تنظیم نکروپتوز است و تعیین می کند که سلول باید بمیرد و یا زنده بماند. محققین مواد متعددی را شناسایی کرده اند که آن ها را SMAC mimetics می نامند و با سرکوب مهار آنزیم مذکئر منجر به فعال شدن RIP1کیناز می شود. این مطالعه نشان داده است که سلول های لوکمیایی در یک سوم نمونه های بیماری شدیدا به SMAC mimetics حساس است و این مواد موجب مرگ آن ها می شوند. در واقع این مواد که پتانسیل زیادی در حذف سلول های لوکمیایی در بیماران دارند به داروهای شیمی درمانی موجود حساس نیستند و به صورت یک شمشیر دو لبه عمل می کنند: آن ها سلول هایی را آپوپتوز در آن ها بلوک شده است را از طریق نکروپتوز می کشند.

پایان مطلب/