به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در مطالعه ای در دانشگاه روکستر محققین نه تنها درک بهتری را از اساس زیستی لوکمیا ارائه کرده اند بلکه آن ها ژن های را شناسایی کرده اند که پیش از این ارتباط آن با این بیماری شناسایی نشده بود.

در سال 2008 محققین در مطالعاتشان روی سرطان کولون تقریبا صد ژن را شناسایی کرده اند که با یکدیگر همکاری می کردند تا موجب پیشبرد سرطان شوند، آن ها این ژن ها را ژن های پاسخ همکاری(Cooperation Response Genes) یا به طور اختصاصی CRG نامیدند تا بر همکاری این منابع ژنی تاکید داشته باشند. شناسایی CRGها دیدگاه های موجود در مورد سرطان را گسترده تر کرد. اما در مورد لوکمیا باید گفت این بیماری شدیدا به درمان ها مقاومت نشان می دهد و در نتیجه هدف بسیاری از مطالعات به شمار می آید. معمولا بعد از درمان های استاندارد موجود، بدلیل باقی ماندن سلول های بنیادی لوکمیایی فرد مجدد دچار عود می شود. به نظر می رسد برای رسیدن به درمانی قطعی باید راهی را برای خاموش کردن شبکه ژنی CRG بود. با استفاده از مدل های موشی و نمونه های لوکمیای انسانی، محققین روکستر تقریبا هفتاد CRGرا شناسایی کردند که نقش مهمی را در بقا و رشد سلول های لوکمیایی اولیه و سلول های لوکمیایی بالغ تر ایفا می کنند. ناک اوت کردن بیان CRGها در موش منجر به کاهش رشد لوکمیا شد. محققین می گویند هر دارویی که بتواند عملکرد CRGها را معکوس یا مهار کند می تواند رشد لوکمیا را کنترل کند.

پایان مطلب/