به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تیمی از محققین دانشگاه های هوکائیدو و کیئو نمونه های فیبروبلاست پوستی را از این رت-موش کورهای برهنه گرفته و آن ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی بازبرنامه ریزی(iPSCs) کردند. زمانی که این سلول های بنیادی پرتوان القایی به بیضه موش هایی با سیستم ایمنی تضعیف شده تزریق شدند، مشاهده شد که بر خلاف iPSCهای انسانی و موشی تشکیل تومور ندادند. با بررسی بیشتر، آن ها دریافتند که ژن سرکوب کننده توموری ARF‌که به طور طبیعی در iPSCهای انسانی و موشی سرکوب می شود در iPSCهای مشتق از این موش کورهای برهنه فعال باقی مانده است. هم چنین آن ها دریافتند که ERAS که یک ژن تومورزا است و در سلول های بنیادی جنینی موشی و iPSCها بیان می شود، در iPSCهای مشتق از موش کورهای برهنه به صورت جهش یافته و فاقد عملکرد است. زمانی که محققین ژن ARF را در این iPSCها غیر فعال کرده و بیان ژن ERAS‌ را فعال کردند و به موش ها وارد کردند، این موش ها تومورهای بزرگی را تشکیل دادند. هم چنین سرکوب ژن ARF در سلول های موش های کور طی فرایند بازبرنامه ریزی به iPSCها، منجر به توقف تکثیر آن ها و بروز علایم پیری شد و این در حالی بود که در مورد موش های معمولی این فرایند کاملا برعکس بود. محققین بر این باور هستند که این امر به موش های کور برهنه کمک می کند که شانس تشکیل تومور را کاهش دهند. آن ها این امر را پیری القا شده بوسیله سرکوب ARF یا ASIS نامیده اند و به نظر می رسد که مختص این موش های کور برهنه باشد. این یافته ها می تواند به محققین کمک کند دریابند چگونه می توانند از سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی برای اهداف درمانی استفاده کنند بدون این که خطر تشکیل تومور وجود داشته باشد.

پایان مطلب/