به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، این محققین در جان هاپکینز می گویند که یکسال بعد از سلول درمانی و شیمی درمانی، این بیماران دیگر نیازی به استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی نداشتند و شواهدی از بیماری را نیز نشان ندادند.

سالانه بیش از 250000 نفر به کم خونی آپلاستیک مبتلا می شوند. طی این بیماری سیستم ایمنی به سلول های خون ساز مغز استخوان آسیب می رساند و رفته رفته تولید سلول های قرمز و سفید خونی و پلاکت ها متوقف می شود. این بیماران نیاز به تزریق خون ها متعدد و استفاده از داروهای سرکوب کننده  و هم چنین داروهایی دارند که از عفونت جلوگیری می کنند. زمانی که استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی در جلوگیری از بیماری ناتوان می ماند، محققین دارویی به نام eltrombopag را تجویز می کنند که در طیف وسیعی از اختلالات خونی استفاده می شود تا پلاکت ها را افزایش دهد. این دارو نیز نمی تواند برای همه بیماران کارساز واقع شود. در تلاش برای یافتن یک راه حل، برودسکی و همکارانش در جان هاپکینز 16 بیمار 11 تا 69 ساله را بین سال های 2011 تا 2016 مورد مطالعه قرار دادند. همه این بیماران به استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی و یا سایر داروها جواب نداده بودند و هیچ کدام هم یک اهدا کننده مغز استخوان مطابق نداشتند. در این مطالعه محققین بعد از استفاده از کوکتیلی از داروهای طراحی شده برای سرکوب سیستم ایمنی بیماران و مهار رد مغز استخوان اهدایی، بیماران پیوند مغز استخوان را از اهدا کننده های نیمه مطابق(برخی از خواهر و برادر و برخی دیگر از والدین) دریافت کردند. سه و چهار روز بعد از پیوند، بیماران دوز بالای داروی شیمی درمانی به نام سیکلوفسفامید را دریافت کردند. یک سال بعد، آن ها مقداری داروی تاکرولیموس دریافت کردند و در نهایت مصرف دارو را متوقف کردند. چند هفته بعد از پیوند مشاهده شد که سطح سلول های قرمز، سفید و پلاکت به سطح طبیعی برگشت و بیماران نیازی به استفاده از خون تزریقی نداشتند. حتی زمانی که استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی نیز متوقف شد، بیماران نیاز به درمان های دیگر نداشتند. محققین این پروتکل درمانی را راه حل مناسبی برای مقابله با کم خونی آپلاستیک می دانند.

پایان مطلب/