به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه پنسیلوانیا و انستیتو ویستار دریافته اند که نیروهای فیزیکی اعمال شده بین این سلول های سرطانی و ماتریکس خارج سلولی برای ایجاد این تغییر شکل کافی است. این نیروها روی یک سفتی بهینه همگرا شده و اجازه پراکنش سلول سرطانی را می دهند. این مطالعه که به تازگی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences به چاپ رسیده است پیشنهاد می کند که داروهایی که این سفتی ماتریکس خارج سلولی را هدف قرار می دهند می توانند برای جلوگیری از متاستاز استفاده شوند.

این مطالعه برای اولین بار نشان داده است که فاکتورهای مکانیکی می توانند به تنهایی موجب تغییر فنوتیپ سلول های سرطانی شوند. این مطالعه اولین آنالیزهای کمی را نیز از شکل سلول های سرطانی در زمان تهاجم و جدا شدن از تومور اصلی ارائه کرده است.

سلول ها در تومور به صورت بسیار چسبیده به یکدیگر قرار دارند و بدون فیبرهای کلاژنی ماتریکس خارج سلولی که این سلول ها را می کشد، این چسبندگی سلول-سلول گسسته نمی شود. اما اگر ماتریکس خارج سلولی خیلی سفت باشد، سوراخ های موجود در ماتریکس بسیار باریک شده و در نتیجه سلول ها قادر به فرار از آن و تهاجم نخواهند بود.

در این مطالعه محققین اسفروئیدهای ملانوما را درون مدل سه بعدی از یک ماتریکس کلاژنی، آن چه در مورد سلول های توموری اتفاق می افتد را در بدن شبیه سازی کردند تا نحوه جدا شدن سلول های توموری از تومورهای اولیه را بررسی کنند. این یافته ها نیز نقش حیاتی مکانوبیولوژی و ریزمحیط توموری در هماهنگ سازی سرنوشت سلول های سرطانی نشان می دهد.

پایان مطلب/