به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، این آزمایش ها در موش هایی انجام شد که یک ناقل موتاسیون از نوع حذفی در فاکتور رونویسی Tbx1 بودند. این ژن نقش اساسی را در ایجاد چندین نوع بدریختی و ناهنجاری در انسان(مربوط به قلب، تیموس، پاراتیروئید، چهره و دندان) بازی می کند که با سندرم دی جورج(DiGeorge syndrome) مرتبط هستند.

افرادی که تحت تاثیر سندرم دی جورج قرار می گیرند، دندان هایی دارند که دچار نقص در مینایشان هستند. این محققین در زوریخ ارتباط مستقیمی را بین عملکرد مختل شده Tbx1 و نقص های موجود در مینا نشان داده اند. مینا از طریق معدنی شدن پروتئین هایی خاص از مینا شکل می گیرد که که بوسیله سلول های اپی تلیالی دندانی به نام آملوبلاست ترشح می شوند. نتایج این مطالعه نشان داده است که دندان های موش ناک اوت شده برای Tbx1 فاقد مینا و آملوبلاست است. این یافته ها اطلاعات زیاد و جالبی را در مورد مینای دندان به عنوان سخت ترین بافت آلی موجود در طبیعت ارائه می کند. تیم دیگری از محققین در دانشگاه Oregon نیز ارتباط یک فاکتور رونویسی دیگر به نام Ctip2 و تولید مینا را نشان دادند. به دلیل کشنده بودن اولیه جهش Tbx1 در موش ها، محققین از تکنیک های کشت سلول طولانی مدت استفاده کردند که اجازه رشد بی ضرر دندان ها تا بلوغ کامل شان را می دهد. پیش از چنین مطالعه ای صورت نگرفته بود.

پایان مطلب/