به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، به نظر می رسد که روش مذکور نرمی و لطافت بافت پستان را احیا می کند و آسیب ناشی از لامپکتومی و رادیوتراپی را برطرف می سازد. نشانه های اولیه حاکی از این است که این سلول های بنیادی موجود در بافت چربی، دردی که معمولا بعد از جراحی دارند را نیز تسکین می دهد.

سالانه بیش از 31000 زن در بریتانیا در مراحل اولیه ابتلا به سرطان سینه متحمل جراحی هایی می شوند که تنها توده و بخش اندکی از بافت سالم پیرامون آن را بر می دارد. حفره برجای مانده در سینه بعد از جراحی می تواند از یک گودی بزرگ تا یک شیار کوچک متغیر باشد. اما عمق ناحیه برداشته شده بعد از پرتودرمانی بیشتر نیز می شود. پرتودرمانی به منبع خونی سینه آسیب می زند و موجب چروکیده شدن و سفتی پوست در ناحیه چسبیده به قفسه سینه می شود. اگرچه برخی جراحان موفقیت های اندکی در انتقال ساده چربی داشته اند(لیپوساکشن چربی از یک جا و تزریق آن به ناحیه خالی شده سینه)، اما توده چربی با بهبود خونرسانی به آن ناحیه موفقیت بیشتری را نشان می دهد. محققین براین باورند که سلول های بنیادی موجود در چربی با سرکوب التهاب و تهییج خونرسانی و رگزایی، نیاز به جراحی های ثانویه را به حداقل می رساند. اما برخلاف مزیت گفته شده، ویژگی آفتاب پرستی سلول های بنیادی نگرانی هایی را برای جراحان بریتانیایی ایجاد کرده است: سرطان ناشی از تکثیر زیادی سلول ها است و تئوری این مطالعه در قرار دادن سلول های بنیادی درون سینه می تواند رشد سریع بافت های پیرامونی را تهییج کند و منجر به سرطانی ثانویه شود. به هر حال به نظر می رسد که نتایج اولیه استفاده از بافت چربی غنی از سلول های بنیادی آن قدر جالب بوده است که این محققین و جراحان را قانع کند از آن به عنوان راه حلی برای برطرف کردن زشتی های جراحی سرطان سینه استفاده کنند.

پایان مطلب/