به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درک مراحل بسیار اولیه تکوین جنینی به دلیل این که می تواند توضیح دهد که چرا دو سوم بارداری ها در انسان در این مرحله با ناکامی مواجه می شوند، بسیار جالب و البته مهم است. هنگامی که تخمک پستانداران بوسیله اسپرم بارور می شود، تقسیمات متعددی را انجام می دهد تا توپ کوچکی از سلول های بنیادی(بلاستوسیست) را ایجاد کند. درون این بلاستوسیت علاوه بر سلول های بنیادی جنینی که از توده سلولی داخلی یا ICM مشتق می شوند، دو نوع سلول بنیادی دیگر نیز وجود دارد: سلول های بنیادی تروفوبلاستی خارج جنینی(TSCs) که جفت را تشکیل می دهند و سلول های بنیادی اندودرمی اولیه که کیسه زرده را تشکیل می دهند و تضمین می کند، تکوین اندام های جنینی به درستی صورت می گیرد و مواد غذایی لازم برای جنین فراهم می کند. تلاش های صورت گرفته در گذشته برای ایجاد ساختارهای شبه جنینی با استفاده از تنها سلول های بنیادی جنینی موفقیت محدودی داشته است. این بدین دلیل است که تکوین اولیه جنینی نیازمند سلول های دیگری نیز هست.

در مطالعه ای جدید، محققین در کمبریج توضیح داده اند که با استفاده از ترکیب سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی تروفوبلاستی موشی مدیفه شده به صورت ژنتیکی و هم چنین استفاده از یک داربست سه بعدی که نقش ماتریکس خارج سلولی را بازی می کند، آن ها توانسته اند ساختارهایی را بوجود ورند که قادر به سازماندهی و بازآرایی خودشن هستند و تکوین و معماری آن ها بسیار شبیه جنین های طبیعی است. هم سلول های جنینی و خارج جنینی با یکدیگر برهمکنش می کنند تا به صورت ساختارهایی سازماندهی شوند که شبیه جنین رفتار می کنند. این نشان می دهد که برهمکنش بین این سلول ها چقدر می تواند در تکوین موثر باشد. مقایسه این جنین های مصنوعی با جنین های طبیعی نشان داد که هر دو مورد از یک الگوی تکوینی مشابه تبعیت می کنند. سلول های بنیادی موجود در این جنین مصنوعی خودشان سازمان می یابند به نحوی که سلول های بنیادی جنینی در یک سمت و سلول های بنیادی تروفوبلاستی در سمت دیگر قرار می گیرند و یک حفره در بین این تجمعات سلولی در دو سمت ایجاد می شود که در نهایت بزرگ تر می شود و یک حفره پیش آمنیوتیکی را در جنین در حال تکوین ایجاد  می کند. این جنین مصنوعی اگرچه فرایندهای واقعی از تکوین اولیه را نشان می دهد اما این که این ساختار بتواند به جنین سالم و کاملی تبدیل شود بعید است و برای این منظور احتمالا نیاز به این است که نوع سوم سلول های بنیادی که کیسه زرده را بوجود می آورد نیز به این ترکیب اضافه شود تا به تغذیه جنین کمک کند. در حال حاضر روش مذکور تنها می تواند تا روز 13 بعد از لقاح را در انسان شبیه سازی کند و همین بازه زمانی نیز در مطالعات تکوینی می تواند بسیار کمک کننده و موثر باشد.

پایان مطلب/