به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یکی از رویکردهای جدید در درمان سرطان بر ایجاد ویروس های انکولوتیک استوار است که در واقع ویروس های مدیفه شده برای آلوده کردن سلول های توموری هستند. در سال های اخیر مطالعات متعددی روی ایجاد ویروس ها با استفاده از مهندسی ژنتیک فوکوس کرده اند که موجب می شود که اثر ضد سرطانی این ویروس ها افزایش یابد، اما هر چه این پتانسیل افزایش می یابد، سمیت آن ها نیز افزایش می یابد و در نتیجه اگر بتوان به روشی اثر آن ها روی سلول های سالم را محدود کرد، این می تواند کاربرد آن ها را افزایش دهد.

در مطالعه ای که اخیرا منتشر شده است، محققین مرکز تحقیقات پزشکی بارسلونا رویکرد خلاقانه ای را ارائه کرده اند که موجب می شود آدنوویروس هایی بسیار اختصاصی علیه سلول های تومورهایی تولید شود. آن ها در این مطالعه از مزیت بیان افتراقی پروتئین های CPEBs در بافت های طبیعی و توموری استفاده کرده اند.CPEBها خانواده ای از پروتئین های متصل شونده به RNA هستند که بیان صدها ژن را کنترل می کنند و عملکردی بودن و توانایی ترمیم بافت ها تحت شرایط طبیعی را حفظ می کنند. زمانی که تعادل پروتئین های CPEB به هم می خورد، بیان ژن ها مذکور نیز دچار انحراف می شود و موجب بیماری هایی از جمله سرطان می شود. در این مطالعه محققین روی عدم تعادل دو نوع از این پروتئین ها در بافت های سالم و توموری فوکوس کردند: CPEB4 در بافت های سرطانی به میزان زیاد بیان می شود و موجب رشد تومور می شود و این در حالی است که CPEB1 در بافت های طبیعی بیان می شود و در مورد سلول های سرطانی مشاهده نمی شود. محققین از مزیت های این عدم تعادل برای ساخت یک ویروس استفاده کردند که تنها سلول های سرطانی با سطوح بالای CPEB4‌ و سطح پایین CPEB1 را مورد حمله قرار می دهد و بدین معنی است که تنها سلول های توموری را حمله قرار می دهد و روی بافت های سالم اثری نمی گذارد. در این مطالعه محققین از آدنوویروس ها استفاده کردند و براین باورند که استفاده از این روش بسیار راضی کننده بوده است.

پایان مطلب/