به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آسیب ریوی ناشی از التهاب مزمن در شرایطی مانند انسداد ریوی مزمن و فیبروز کیستیک منجر به کاهش عملکرد ریوی و در نهایت نارسایی تنفسی می شود. اخیرا، درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی مزانشیمی(MSC) به عنوان رویکرد درمانی امیدوار کننده برای شماری از بیماری های لاعلاج و مخرب ریوی به کار گرفته شده است . با این حال، داده های کافی برای این که نشان داده این سلول درمانی ها به صورت کوتاه مدت یا بلند مدت توانسته اند این بیماری های تنفسی مزمن را درمان کنند، بدست نیامده است.

در مطالعه ای جدید محققین موثر بودن سلول های بنیادی مزانشیمی در مدل های موشی بیماری های ریوی التهابی را مورد بررسی قرار داده اند. آن ها این سلول های بنیادی را به صورت درون سیاهرگی به موش هایی که b-ENaC را بیش بیان می کردند و 4 تا 6 هفته سن داشتند منتقل کردند و سپس نمونه های بافت ریوی آن ها را در هشت هفتگی آن ها برداشته و با گروه کنترل که مورد سلول درمانی قرار نگرفته بود مقایسه کردند.

نتایج نشان داد که التهاب به طور قابل توجهی در گروهی که سلول های بنیادی مزانشیمی را دریافت کرده بودند کاهش یافت. هم چنین تعداد سلول های تک هسته ای و نوتروفیل ها که حاکی از التهاب هستند نیز به طور معناداری بعد از سلول درمانی کاهش یافت. آنالیز بافت های ریوی نیز نشان داد که میزان تخریب ریوی و التهاب در موش های تیمار شده با سلول های بنیادی مزانشیمی به طور محسوسی کاهش یافته است و این سلول درمانی موجب بهبود ساختار ریوی شده است. محققین دانشگاه بلفاست براین باورند که این یافته های اولیه تاثیر بالقوه تیمار سلول های بنیادی مزانشیمی در درمان آسیب ناشی از بیماری های ریوی مزمن مانند COPD را نشان می دهد و حاکی از اثرات ضد التهابی و ترمیمی سلول های بنیادی مزانشیمی است.

پایان مطلب/