به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، مردان بالغ می توانند قبل از این که متحمل پرتودرمانی یا شیمی درمانی شوند، اسپرم هایشان را فریز کنند. اما پسربچه هایی که به بلوغ نرسیده اند تنها دارای سلول های بنیادی اسپرمی هستند و باید به نوعی آن ها را برداشت و فریز کرد و در زمان لازم آن ها را کشت داده و مجددا در بیضه ها قرار داد تا بعد از بلوغ اسپرم تولید کنند. دکتر جان و اوتلی و همکارانش در دانشگاه واشنگتن براین باورند که در راه رسیدن به موفقیت در ایجاد چنین تکنولوژی هستند. آن ها در مطالعات شان روی نوزادان موشی نابالغ، یک تگ فلورسنس را روی یک ژن خاص سلول های بنیادی قرار دادند. این به آن ها اجازه داد که فرایند تمایز سلول های بنیادی و تبدیل شدن آن ها به پیش سازهایی که در نهایت به اسپرم تبدیل شوند را بتوانند دنبال کنند. در ابتدای این فرایند، آن ها مشاهده کردند که این سلول های بنیادی از طریق فرایند گلیکولیز تامین انرژی می کنند و در ادامه به تولید انرژی از طریق فسفریلاسیون اکسیداتیو می پردازند که موجب تولید رادیکال های آزاد می شود که برای DNA مضر است. این یافته موجب شد که آن ها سعی کنند با تغییر دادن شرایط محیط کشت به نفع گلیکولیز، موجبات را برای آسیب کمتر به سلول های بنیادی اسپرمی فراهم کنند. در این راستا آن ها اکسیژن محیط کشت را با اضافه کردن نیتروژن به حداقل رساندند و دریافتند که می توانند تعداد و درصد سلول های بنیادی که می توانند بعد از برگرداندن به بیضه اسپرم تولید کنند را بدین طریق افزایش دهند. در حالی که تا پیش از این تقریبا 5 درصد سلول ها زنده می ماندند، اینک بعد از شش ماه، نزدیک به 40 درصد سلول ها زنده می مانند. در گام بعد محققین به بررسی این مطلب خواهند پرداخت که آیا در حین کشت، تغییرات اپی ژنتیکی در این سلول های بنیادی اسپرم ساز اتفاق می افتد یا خیر.

پایان مطلب/