به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، زانوهای انسان دارای یک جفت جذب کننده شوک به نام مینیسک هستند که در واقع غضروف هایی هستند که راه رفتن ما را تسهیل می کنند . این ساختار با گذشت زمان دچار پارگی و فرسایش می شود و به دلیل این که قدرت خود ترمیمی پایینی دارد، مشکلات و آسیب های دائمی را برای فرد ایجاد می کند که با درد بسیار و افزایش خطر آرتریت همراه است.  محققین دانشگاه Duke، مواد مبتنی بر هیدروژل را برای اولین بار طراحی کرده اند که از نظر قدرت و الاستیسیته شبیه غضروف است و در این حال می تواند به صورت سه بعدی پرینت شود و بعد از قرار گرفتن در بدن دوام خود را حفظ می کند.

هیدروژل هایی که در حال حاضر در دسترس است، از قدرت کافی برای استفاده به عنوان بافت بدن برخوردار نیست و قابل پرینت شدن نیز نیست، اما فیچن یانگ و همکاارانش دو نوع هیدروژل مختلف را با هم مخلوط کرده اند: یکی سفت تر و قوی تر و دیگری نرم تر و کشسان تر. ترکیب این دو نوع هیدروژل موجب تولید یک هیدروژل با شبکه ای دوگانه می شود. این دو شبکه به درون هم تنیده می شوند و یک ماده بی نهایت قوی را ایجاد می کنند. در ادامه آن ها نانوذراتی از رس را نیز به این ترکیب اضافه کردند تا یک غضروف قابل پرینت سه بعدی را تولید کنند. با اضافه شدن رس به این ترکیب، این ماده ترکیبی می تواند تحت استرس برشی ناشی از فشرده شدن در سوزن مربوط به دستگاه پرینت به صورت مایع در آید. زمانی که این استرس برداشته می شود، این ترکیب مجددا به صورت سفت در می آید. این ماده، این امکان را به محققین می دهد که غضروفی با شکل دلخواه شان تولید کنند. مینیسک یک ماده هموژن و یکنواخت نیست، میانه آن سفت و  بیرون آن نرم است. استفاده از پرینتر سه بعدی چند ماده ای این شرایط را فراهم می کند که مواد مختل را در لایه های مختلف تولید کنیم. محققین از تصاویر سی تی اسکن استفاده کرده و شکل لازم برای پرینت شدن را به پرینتر می دهند و غضروف دلخواه را تولید می کنند. محققین امیدوارند که این روش تولید و این مواد بتوانند مشکلات بسیاری از بیمارانی که به هر دلیلی دچار مشکلات غضروفی می شوند را حل کند.

پایان مطلب/