به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای در دانشگاه فرایبورگ نشان داده است که سلول های بنیادی که منجر به ایجاد تومورهای متاستاز کننده می شوند، ممکن است بوسیله بافت های مجاور نیز القا شوند و در نتیجه برای ایجاد سرطان، لزوما نیاز به آسیب DNA درون خود سلول ها نیست. در اصل، محققین علاقه زیادی به مطالعه نقش FOXO دارند که یک فاکتور رونویسی شناخته شده است که به عنوان یک سوئیچ ژنتیکی عمل می کند. فعال شدن FOXO مقاومت به استرس سلولی را در بسیاری از موجودات تقویت می کند. فعالیت FOXO در مدل جانوری C. elegans منجر به دو برابر شدن طول عمر جانور می شود و مشخص شده است که ویژگی های ضد توموری نیز دارد. اما مطالعاتی هم نشان داده است که FOXO در لوکمیا به صورت یک انکوژن عمل می کند و این موجب شد که محققین دانشگاه فرایبورگ تصمیم بگیرند نگاه عمیق تری به نقش FOXO داشته باشند. به همین دلیل آن ها از مدل جانوری C.elegans استفاده کردند. این محققین کشف کردند که فعال سازی FOXO برای ایجاد تومور از سلول های بنیادی کافی است. زمانی که آن ها به بررسی سیگنال های القا کننده سرطان پرداختند کشف کردند که این مربوط به خود سلول های توموری نیست و بیشتر مربوط به بافت های مجاور و پیرامونی است(در این جا اپی درم). آن ها این فرضیه را ارائه کردند که احتمالا سیگنال های اشتباهی از بافت های مجاور به سلول های بنیادی می تواند منجر به ایجاد تومور شود. منبع این سیگنال ها نه تنها شامل چندین انکوژن از پیش شناخته می شود، بلکه چندین ژن جدید را نیز معرفی می کند. آن ها در C.elegans نشان دادند که دقیقا چه ژن هایی از 20000 ژن موجود در ژنوم این موجود مسئول ایجاد تومور هستند.

سلول های بنیادی در بسیاری از اندام ها خفته هستند و در تامین سیستم ایمنی و یا جایگزینی سلول های آسیب دیده در بدن نیز دخالت دارند. این مطالعه نشان داده است که تشکیل تومور نیازمند این نیست که خود سلول های بنیادی دچار موتاسیون شوند بلکه با دریافت سیگنال از بافت های مجاور نیز می توانند وارد روند تومورزایی شوند.

پایان مطلب/