تاریخ انتشار: شنبه 17 تیر 1396
شناسایی یک مهارکننده آنزیمی برای درمان علایم بیماری جنگ خلیج

  شناسایی یک مهارکننده آنزیمی برای درمان علایم بیماری جنگ خلیج

حداقل 100000 سرباز نظامی که بین سال های 1990 تا 1991 در جنگ خلیج فارس مشغول خدمت بودند بعد از این که آمریکا یک انبار مهمات را در خامسیه عراق بمباران کردند، در معرض سلاح ها و مواد شیمیایی قرار گرفتند. امروزه بسیاری از آن ها از مشکلی به نام بیماری جنگ خلیج فارس رنج می برند که بیماری با علایم متعدد ناشی از سارین و سیکلو سارین است.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه درکسلر اطلاعاتی را در مورد عواقب عصبی قرار گرفتن در معرض دوز پایین این سموم عصبی منتشر کرده اند و پیشنهاد کرده اند دارویی مانند tubacin می تواند برخی از اثرات سمیت عصبی این مواد شیمیایی را برطرف سازد.

برای مدل سازی بیماری جنگ خلیج فارس، محققین نورون های انسان و رت را کشت داده و آن ها را در معرض ارگانوفسفاتی به نام diisopropyl flurophosphate قرار دادند که آنالوگ سارین است. برای تولید نورون های انسانی، محققین  سلول های خونی این بیماران را گرفته و آن ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی بازبرنامه ریزی کردند و در ادامه آن ها را به نورون های انسانی ابدیل کردند. آن ها این نورون ها را با هورمون های استرس  نیز پیش تیمار کردند تا شرایط استرس جنگی را نیز بهتر تقلید کنند. درون نورون ها، محققین مشاهده کردند که نواقصی در فعالیت میکروتوبول ها ایجاد شد و ساختار آن ها و آرایش آن ها دستخوش تغییر گردید. ارگانوفسفات ها می توانند طیف وسیعی از پروتئین ها و مسیرها را درون سلول تحت تاثیر قرار دهند که احتمالا این اثر روی پروتئین های مربوط به میکروتوبول ها و خود میکروتوبول ها بیشتر است. در ادامه آن ها از دارویی به نام tubacin برای اصلاح میکروتوبول ها استفاده کردند و مشاهده کردند که برخی از مدیفیکاسیون های اتفاق افتاده در میکروتوبول ها اصلاح شد و علایم بیماری تا حد زیادی بهبود یافت. جالب این که آن ها در بخشی از مطالعه مشاهده کردند که زمانی که نقص میکروتوبول ها اصلاح شد،  نقص در آزادسازی دوپامین نیز به میزان قابل ملاحظه ای بهبود یافت. یکی از مشکلات بیماران مبتلا به بیماری جنگ خلیج فارس، نوسان در دوپامین است که موجب مشکلاتی برای این افراد می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تغییرات دوپامین بعد از قرار گرفتن در معرض این سموم می تواند ناشی از تغییرات میکروتوبولی باشد و احیا عملکرد میکروتوبول ها به حالت طبیعی می تواند به برطرف کردن این علایم کمک کند. این واقعیت که درمان های مبتنی بر اصلاح میکروتوبول ها می تواند مشکل آزادسازی دوپامین را در این بیماران حل کند بسیار امیدوا کننده است.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه