به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در انستیتو استوور به سرپرستی دکتر بونی کوما و دکتر راب کروملوف شواهی از ارتباطات یا گفت و گوهای دو طرفه بین ژن های تنظیمی Nanog و Hox ارائه کرده اند.

ژن های Nanog و Hox به ترتیب در تنظیم پرتوانی و تمایز سلولی نقش دارند. زمانی که سلول ها پرتوان  هستند هم می توانند خودنوزایی کنند و هم این که می توانند به شماری از سلول های بدن تمایز یابند و زمانی که آن ها تمایز می یابند به سلول های تخصص یافته ای مانند هپاتوسیت، کاردیومیوسیت و کراتینوسیت تبدیل می شوند. در موجودات بالغ، تعادل شدیدا قویی بین این دو وضعیت وجود دارد و حفظ این تعادل برای ثبات و تعادل بافتی بسیار مهم است. برای مثال منبع خونی ما حاوی سلول هایی است که در حال مرگ، تمایز، ترمیم و ... هستند و در این بین سلول هایی به نام سلول های بنیادی خون ساز نیز به تولید سلول های جدید می پردازند. مطالعه صورت گرفته در انستیتو استوور پیشنهاد می کند که تعادل بین پرتوانی و تمایز یک ارتبطا تنظیمی شامل مهار بین ژن های Nanog و Hox است. محققین ارتباط بین این دو ژن را به دستورهایی که در قالب بکن و نکن والدین به فرزندان شان می دهند تعبیر کرده اند و براین باورند که این دستورات برای به حداکثر رساندن پیامدهای مثبت یک امر و به حداقل رساندن پیامدهای منفی یک امر صورت می گیرد. هر دو این دستورهای مثبت و منفی مهم است و ژن های Nanog و Hox نیز وظایف مجرایی دارند و با مهار یکدیگر به طور مستقیم، به ایجاد تعادل مناسب در وضعیت سلولی  کمک می کنند.محققین زمانی به وجود این ارتباط پی بردند که در حال مطالعه ژن های Hox در مراحل اولیه تمایز سلول های بنیادی جنینی بودند. این ژن های معمار، محورهای بدنی جنین در حال تکوین را کنترل می کنند و نقش ویژه ای در تثبیت طرح بدنی جاندار دارند. در زمان دو و 12 ساعت بعد از تیمار با اسید رتینوئیک، محققین دریافتند که هم ژن های Hox و هم ژن های Nanog به بسیاری از جایگاه های هدف در سلول متصل می شوند و یک ارتباط تنظیمی بین مسیرهای پرتوانی و تمایز را نشان می دهند. در واقع به نظر می رسد که این دو ژن یکدیگر را سرکوب می کنند و نشان می دهد که سلول ها در وضعیتی منعطف قرار دارند و این گونه نیست که برنامه آن ها از پیش فیکس و چیده شده باشد. طی ده، بیست سال گذشته، محققین  نشان داده اند که سلول ها به طور فعال به ارزیابی  محیط شان هستند و می توانند سرنوشت های مختلفی را در پی گیرند و این مطالعه نشان داده است که چگونه این ذات دینامیک سلولی حفظ می شود.

پایان مطلب/