به گزارش بنیان به نقل از medicalpxress، در این مطالعه جدید که در دانشگاه سالفورد بریتانیا انجام شده است محققین نشان داده اند که استفاده از آنتی بیوتیک دوکسی سیکلین و به دنبال آن دوزهایی از اسید آسکوربیک(ویتامینC) می تواند به طور موثری منجر به کشتن سلول های بنیادی سرطانی در شرایط آزمایشگاهی شود. محققین دلیل موفقیت آمیز بودن این استراتژی را قابلیت سلول های بنیادی سرطانی در تغییر دادن منبع انرژی و سوختی شان است و به دلیل این انعطاف پذیری آن ها می توانند منبع انرژی شان را جایگزین کنند. این رویکرد ترکیبی جدید مانع از این می شود که سلول های سرطانی رژیم غذایی شان را تغییر دهند(آن ها را نظر متابولیکی غیر منعطف می کند) و موجب می شود آن ها در حالت گرسنگی بمانند و در واقع موجب می شود که آن ها نتوانند از سوخت های زیستی در دسترس شان استفاده کنند. این محققین ابتدا طی یک دوره سه ماهه و به صورت فزاینده سلول ها را تحت تیمار با دوکسی سیکلین قرار داند تا انعطاف ناپذیری متابولیکی را در آن ها القا کنند. این موجب می شود که این سلول ها به نوعی گرسنه اما زنده بمانند و اماده پذیرش متابولیت ثانویه شوند. در ادامه آن ها میتوکندری سلول های توموری را با محدود کردن سلول های سرطانی در استفاده از گلوکز تنها به حدی گشنه نگه داشتند که منجر به مرگ آن ها شود. در این سناریو ویتامین C به عنوان یک مهار کننده گلیکولیز عمل می کند که منبع تولید انرژی میتوکندریایی است. اخیرا محققین سالفورد نشان داده اند که ویتامین C در متوقف کردن رشد سلول های سرطانی تا ده برابر موثرتر است از 2-DG است و این نشان می دهد که ترکیب آن با آنتی بیوتیک ها نیز می تواند میزان تاثیر این روش درمانی را تا 100 برابر افزایش دهد. از آن جایی که دوکسی سیکلین و ویتامین C‌تقریبا غیر سمی هستند می توانند عوارض جانبی مربوط به درمان های ضد سرطانی را نیز کاهش دهند. این نتایج یک عامل امیدوار کننده را برای مطالعات بالینی مربوط به مبارزه با سرطان ارائه می کند.

پایان مطلب/