به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، پروفسور مین ژائو و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا به بررسی این موضوع پرداخته اند که چگونه می توان از میدان مغناطیسی برای هدایت فرایند بهبود زخم استفاده کرد. بافت های آسیب دیده میدان مغناطیسی ضعیفی را تولید می کنند که موجب جذب سلول ها به آن ناحیه برای پیشبرد ترمیم می شود. یکی از مشکلات حل نشده طب بازساختی و سلول درمانی، نحوه انتقال و هدایت هدفمند، موثر و بی خطر سلول های بنیادی به ناحیه آسیب دیده است. مهاجرت ناکافی و ناکارامد این سلول ها به ناحیه آسیب منجر به عدم موفقیت سلول درمانی می شود.

سلول های بنیادی عصبی، سلول هایی هستند که می توانند به سایر بافت های مغزی تبدیل شوند و در نواحی عمقی مغز مانند ناحیه تحت بطنی و هیپوکامپ وجود دارند. این سلول ها برای ترمیم لایه های قشری مغز از این نیچ های سلولی فواصلی را مهاجرت می کنند تا به ناحیه آسیب برسند. اما سلول های بنیادی پیوندی این کارایی را به طور کامل ندارند.

در این مطالعه جدید دکتر ژائو و دکتر فنگ یک مدل پیوند سلول های بنیادی را در رت ایجاد کردند. آن ها سلول های بنیادی عصبی را در جریان مهاجرتی روسترال(rostral) قرار دادند که مسیری در مغز رت ها است که سلول ها را به سمت پیاز بویایی جانور هدایت می کند. سلول ها در امتداد این مسیر و تا حدی بوسیله جریان مایع مغزی نخاعی و تحت سیگنال های شیمیایی به پیاز بویایی مهاجرت می کنند. اما این محققین نشان دادند که استفاده از میدان مغناطیسی درون مغز رت ها موجب مهاجرت سلول های بنیادی در خلاف جهت جریان آب(مایع مغزی نخاعی)  و خلاف جهت سینال های طبیعی دریافتی می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که سلول های هدایت شده به نواحی آسیب دیده مغزی رت ها توانسته اند هفته ها و ماه ها در جایگاه آسیب باقی بمانند و به ترمیم ناحیه آسیب دیده بپردازند. محققین امیدوارند با رسیدن به قطعیت بیشتر در مورد کارایی این روش، از آن در مطالعات بالینی انسانی نیز استفاده کنند.

پایان مطلب/