به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه جدیدی محققین هندی دریافته اند که تیمار موش ها با داروی ضد التهابی سلکوکسیب(celecoxib) منجر به افزایش بقای سلول های بنیادی و بهبود زخم بعد از تزریق این سلول ها به زخم می شود. این محققین هندی در انستیتو CSIR هند امیدوارند که استفاده از این تکنیک بتواند درمانی بازسازی کننده را برای مشکلاتی مانند زخم های مزمن ارائه دهد که در آن ها التهاب منجر به کشتن سلول های بنیادی می شود که به منظور بازسازی زخم استفاده شده اند. در این مطالعه آن ها نشان داده اند که تیمار سلول های بنیادی برای زخم های مزمن، در صورتی که بیمار داروهای ضد التهابی استفاده کند، موثرتر خواهد بود.

التهاب در بهبود زخم طبیعی است. همگام با بهبودی زخم، سلول های سفید خونی مانند ماکروفاژها به ناحیه زخم می روند و موادی موسوم به سیتوکین را ترشح می کنند که منجر به پاسخ التهابی می شود. در جایگاه زخم، آنزیمی مانند سیکلواکسیژناز-2(COX-2) فعال تر می شود و در التهاب دخالت می کند. زخم های مزمن به راحتی درمان نمی شوند. این زخم ها بویژه در بیماران دیابتی منجر به مشکلات شدیدی می شوند که گاها پزشک را منجر به قطع عضو می کند. درمان های مرسوم معمولا برای این بیماران موثر نیستند و به همین دلیل بسیاری از محققین به دنبال یافتن راهی برای بهبود این زخم ها هستند. یکی از درمان های بالقوه و جدید، تزریق سلول های بنیادی است که می توانند به بهبود زخم کمک کنند اما بزرگ ترین مشکل در کاربرد آن ها محیط ملتهب و نامساعد زخم است. این التهاب در نگاه اول لازم است و منجر به تسریع روند بهبود و رشد بافت و تغییرات عروقی می شود اما زمانی که طولانی و گسترده شود، در روند بهبود اخلال ایجاد می کند و تزریق سلول های بنیادی را نیز با مشکل مواجه می کند. اما در این مطالعه جدید، محققین دریافتند که استفاده از داروی ضد التهابی سلکوکسیب می تواند آنزیم پیش التهابی COX-2‌را مهار کند و در نتیجه بقای سلول های بنیادی و نتایج درمان را برای زخم های مزمن بهبود ببخشد. هم چنین با استفاده از ماکروفاژها و سلول های بنیادی رشد یافته در ظروف آزمایشگاهی آن ها نشان دادند که اینترلوکین 17a مسئول فعال سازی ماکروفاژهایی است که ممکن است منجر به کشتن سلول های بنیادی در محل زخم شوند. با مهار آنزیم COX-12، مشاهده شد که اینترلوکین 17a نیز مهار شد و در نتیجه ماکروفاژها قادر به کشتن سلول های بنیادی نیستند و این سلول ها قادر به بهبود زخم خواهند بود. این مطالعه نشان می دهد که که داروی سلکوکسیب به عنوان یک داروی ضد التهابی می تواند سلول درمانی را یک گام دیگر به واقعیت نزدیک تر کند.

پایان مطلب/