به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، اگرچه بیماری های ماکولا به طور گسترده ای متنوع هستند اما بیماری های مخرب ماکولای وابسته به سن و وراثتی با تجمع برخی از باقیمانده های سلولی و پروتئینی در شبکیه مشخص می شوند که خود منجر به از بین رفتن تدریجی بینایی می شود. این رسوبات را drusen نیز می نامند که در زیر لایه سلول های اپی تلیوم رنگدانه دار شبکیه(RPE) وجود دارد و نقش کلیدی را در تخریب ماکولا بازی می کند. برای این مدل جدید، محققین سلول های پوستی بیماران مبتلا به شکل ژنتیکی تخریب ماکولا را گرفته و آن ها را به سلول های بنیادی بازبرنامه ریزی کردند و سپس این سلول های بنیادی به سلول های اپی تلیوم رنگدانه دار شبکیه تمایز یافتند که دارای ویژگی هایی مشابه با شرایط ابتلا به تخریب ماکولا بودند و رسوبات گفته شده را تولید می کردند. با استفاده از این مدل محققین برای اولین بار نشان دادند که سلول های اپی تلیوم رنگدانه دار شبکیه می توانند ابعاد خاصی از تخریب ماکولا را نشان دهند. با استفاده از این مدل جدید محققین گروهی از مولکول ها را در سلول های اپی تلیوم رنگدانه دار شبکیه شناسایی کردند که می توانند بوسیله داروهای مربوط به این بیماری هدف قرار گیرند. این پروتئین های مکمل که به طور طبیعی عملکرد ایمنی را در سلول ها افزایش می دهند ممکن است بوسیله تغییرات ژنتیکی که منجر به تخریب ماکولا می شود تحت تاثیر قرار گیرند. در این مطالعه بیان ژن های کد کننده این پروتئین ها در سلول های اپی تلیوم رنگدانه دار شبکیه مربوط به افراد با موتاسیون مختلف افزایش یافت که پیشنهاد می کند که این پروتئین ها نقش کلیدی را در سایر اشکال بیماری بازی می کنند. این مدل جدید مسیرهای جدیدی را در زمینه پژوهش های تخریب ماکولا ارائه می کند و می تواند اهداف دارویی جدیدی را برای درمان این عارضه معرفی کند.

پایان مطلب/