تاریخ انتشار: پنجشنبه 06 مهر 1396
اشتباه ژنتیکی که موثر بودن درمان لوکمیایی را کاهش می دهد

  اشتباه ژنتیکی که موثر بودن درمان لوکمیایی را کاهش می دهد

شکلی از یک اشتباه ژنتیکی در افراد مبتلا به نوعی تهاجمی از لوکمیا شناسایی شده است که می تواند به طور قابل توجهی روی پاسخ بیمار به درمان تاثیر گذار باشد.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، محققین در دانشگاه بیرمنگام به ارزیابی این امر پرداخته اند که آیا می توان با اضافه کردن داروی vorinostat به درمان استاندارد آزاسیتیدین، میزان بقای بیماران مبتلا به سندرم میلودیسپلازی و یا لوکمیای میلوئید حاد را اضافه کرد یا خیر. در حال حاضر درمان استانداردی که برای این بیماران وجود دارد شامل شیمی درمانی های استاندارد و قوی و بدنبال آن پیوند سلول های بنیادی است. که شاید در گام اول امیدوار کننده باشند اما در نهایت بیمار دچار عود مجدد سرطان می شود.

این مطالعه نشان داد که ترکیب این داروها موجب بهبود بیماران نمی شود و حتی وضعیت بیماران سرطانی که ناقل موتاسیون در ژن CDKN2A هستند نیز بدتر می کند. درمان 259 بیمار مبتلا به سندرم میلودیسپلازی و یا لوکمیای میلوئید حاد با این ترکیب دارویی نشان داد که نرخ بقای بیماران از 9.5 ماه به 11 ماه رسیده است که نا امید کننده به نظر می رسد. مطالعه بیشتر نشان داد که افرادی که دچار مشکلات ژنتیکی در ژن های CDKN2A، IDH1 و TP53 هستند، میزان بقایشان به مراتب کاهش یافت. در این میان CDKN2A، به عنوان ژنی که در تنظیم چرخه سلولی نقش دارد از اهمیت بیشتری برخوردار است و کسانی که دچار موتاسیون در این ژن هستند، بقای کمتری نیز نشان می دهند(4.5 ماه). این اولین مطالعه ای است که نشاان می دهد موتاسیون در ژن CDKN2A با بقای ضعیف بیماران مبتلا به  لوکمیای میلوئید حاد که با آزاسیتیدین تیمار شده اند مرتبط است.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه