به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه جدید، محققین توانسته اند پلی بین تمایز سلول های روده ای از سلول های بنیادی و تولید بافت های دارای عملکرد ایجاد کنند و بافت های روده ای را تولید کنند که دارای پرفیوژن عروقی و جذب مواد غذایی است. در حالی که مطالعات گذشته تمایز موفقیت آمیز ارگانوئیدهای روده ای از iPSCها را نشان داده اند، اما این مطالعه جدید واحدی بافتی تقریبا بزرگ تری را تولید کرده اند می توانند به عنوان جایگزین های بافتی قابل پیوند استفاده شوند.

در این مطالعه، Ott و همکارانش با استفاده از تکنیکی که برای اولین بار  در سال 2008 ارائه شده است توانسته اند سلول های زنده را از اندام اهدایی و با استفاده از یک محلول شوینده جداسازی کنند و سپس داربست ماتریکس خارج سلولی باقیمانده را مجدد با سلول ها مناسب سلول دار کنند. در این مطالعه آن ها از روده کوچک سلول زدایی شده به عنوان یک داربست ساختاری استفاده کردند و براین باور بودند که این داربست می تواند موجبات ایجاد بافتی پیچیده که دارای پوشش داخلی و کانال های عروقی است را فراهم کند. سلول دار کردن این داربست با استفاده از سلول های اپی تلیالی و سلول های اندوتلیالی صورت گرفت. تولید بافت اپی تلیالی با iPSCهایی شروع شد که به سلول های پیش ساز روده ای تمایز یافتند و سپس به داخل بخش های سلول زدایی شده داربست کشت شدند. دو هفته بعد از تشکیل لایه اپی تلیالی، سلول های اندوتلیالی انسانی درون کانال های عروقی کشت شدند و قطعات بافت مجددا سلول دار شده، درون یک سیستم بیورآکتور پرفیوژن قرار گرفتند تا به بلوغ برسند.

چند روز بعد، تست های آزمایشگاهی قطعات روده ای مهندسی شده عبور خون از خلال سیستم عروقی مجددا سلول دار شده را ثابت کرد و نشان داد که بافت روده ای بازسازی شده می تواند اسیدهای چرب و گلوکز را از بخش داخلی قطعات به عروق خونی منتقل کند. پوشش سلول های اپی تلیالی قطعات ساختار قطبی شده ای مشابه با بافت طبیعی داشت.

نتایج این آزمایش به طور کلی نشان داد که سلول های iPSC انسانی قادرند به سلول های روده ای تمایز یابند و به صورت بافت های روده ای با سازماندهی بالا در آیند و بعد از گرافت به یک گیرنده، جذب مواد غذایی و عبور و مرور مواد را تسهیل کنند. گام بعدی این مطالعه تولید قطعات بزرگ قابل استفاده در بالین برای انسان خواهد بود.

پایان مطلب/