به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعات نشان داده است که افرادی که شیزوفرنی در خانواده شان ارثی است و یا مبتلا به شیزوفرنی می باشند، کمبود پروتئین DISC1  در مغز (پروتئین مهمی که بعنوان داربست نقش کلیدی در عملکرد مغز دارد)  دارند. تشخیص پپتیدی که باعث نگهداری سطوح مختلف DISC1 می شود مهم است و مسیر درمان شیزوفرنی را هموار می نماید.

 برای اولین بار، محققان پروتئین  FBXW7 را شناسایی نمودند که به پروتئین DISC1 متصل می شود تا آنرا تخریب نماید. با تخریب ارتباط میان پروتئین و پپتید محدود کننده اش، عملکرد  DISC1 افزایش می یابد. سوال مهم این است که افزایش غلظت این پروتئین در بیماران چه اثراتی دارد؟

پروتئین DISC1 توسط سلول های مغز به سرعت به وجود آمده و تخریب می شود. اگر در بیماران از تخریب طبیعی این پروتئین جلوگیری شود می توان غلظت آنرا همیشه بالا نگه داشت. با استفاده از پپتید FBXW7 می توانیم غلظت DISC1 را در سلول های مغز بیمار مبتلا، به سطح کنترل بازگردانیم. از هر 100 نفر یک نفر به شیزوفرنی مبتلا می شود که این آمار دو برابر بیشتر از افراد مبتلا به بیماری آلزایمر و پنج برابر بیشتر از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد، هزینه ی این بیماران معادل 6/7 میلیارد پوند در سال است.

بسیاری از بیماران به دارو پاسخ نمی دهند یا پاسخ کافی نمی دهند، بنابراین نیاز به تولید داروهای جدید برای درمان بیماری های مغزی است. اما متاسفانه هیج نوآوری جدیدی در تولید این داروها برای درمان بیماری های مغزی در 60 سال اخیر انجام نشده است. نتایج این مطالعه راه هایی میان یافته های آزمایشگاهی بوجود می آورد. اما امید است که اولین قدم برای رسیدن به درمان قطعی این بیماری ها از طریق پپتیدهای یافت شده نیز باشد.  FBXW7 تنظیم کننده ی پایداری DISC1 بوسیله ی سیستم یوبی کوئیتین پروتئازوم است.

پایان مطلب/