به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، بیماری شریان محیطی(PAD)، که بیش از 20 درصد افراد بالای 60 سال را درگیر می کند، مشکلی است که به موجب آن انسداد آترواسکلروزیسی در پاها منجر به درد و ضعف در راه رفتن می شود. در حال حاضر درمان های موثر اندکی برای کمک به افزایش تحرک بیماران مبتلا به PAD وجود دارد و مطالعات گذشته نشان داده اند که برخی ورزش های خاص می تواند توانایی راه رفتن این افراد را بهبود ببخشد.

در سال های اخیر علاقه زیادی به استفاده از سلول های بنیادی برای درمان این بیماری بوده است ولی مطالعه ای که بوسیله محققین دانشگاه Northwestern صورت گرفته است نشان می دهد که استفاده از داروها می تواند موثرتر از سلول های بنیادی باشد. در این مطالعه پژوهشگران به بررسی این امر پرداختند که آیا درمان مبتنی بر سلول های بنیادی موسوم به فاکتور محرک کلونی گرانولوسیت-ماکروفاژ(GM-CSF) می تواند به تنهایی با در ترکیب با ورزش منجر به بهبود شرایط بیماران می شود یا خیر. مک درموت از اعضای این تیم تحقیقاتی براین باور بود که GM-CSF دارویی است که برای افزایش سلول های بنیادی موجود در گردش خون طراحی شده است و این پتانسیل را دارد که توان راه رفتن بیماران مبتلا به PAD را بهبود ببخشد. در این مطالعه محققین 210 بیمار مبتلا به PAD را چهار گروه تقسیم کردند: GM-CSF با ورزش، GM-CSF‌به تنهایی،‌ورزش به تنهایی و گروه کنترل(بدون هر گونه درمانی). برنامه ورزشی شامل استفاده از تردمیل به مدت سه بار در هفته برای شش ماه بود. مطالعات نشان داد که 12 هفته بعد از مداخلات، درمان دارویی منجر به بهبود راه رفتن نشد(هم تنهایی و هم با ورزش). اما داده ها نشان داد که ورزش قدرت راه رفتن بیماران را در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش داد. به عقیده مک درموت، اگرچه این مطالعه مزایای بیشتری را برای افزایش تحرک سلول های بنیادی بوسیله GM-CSF در افراد مبتلا به PAD نشان نداده است  اما ثابت کرده است که ورزش برای افزایش قابلیت پیاده روی بیماران بسیار مفید است.

پایان مطلب/