به گزارش بنیان به نقل از medindia؛ زیست شناسان می گویند بسیاری از ژن های مشابهی که فرایند های زیستی را در اسکلت خارجی(cuticle) دروزوفیلا تنظیم می کنند فرایند هایی را نیز در پوست انسان کنترل می نمایند. به همین علت آن ها  می توانند کاندیداهای جذابی به عنوان انواع جدید داروهای التیام دهنده زخم و دیگر ترکیباتی که می توانند برا ی درمان ناراحتی های پوستی استفاده شوند، باشند.
بسیاری از ترکیبات کلیدی و پروتئین های موجود در التیام زخم دروزوفیلا در بهبود زخم های پستانداران نیز وجود دارند .ژنتیک دروزوفیلا به پیچیدگی ژنتیک پستانداران نیست بنا براین نسبت دادن عملکرد های بیولوژیکی خاص به ژن های ویژه ،آسان تر است.
با سوراخ کردن اسکلت خارجی و اپیدرم جنین مگس سرکه، محققان دریافتند که در زمان التیام زخم، 84 ژن روشن و 78 ژن خامو ش می شوند.از میان این 162 ژن ، 8 ژن که به هنگام تکوین در اغلب سلول ها یا اصلا بیان نمی شوند یا به مقدار کم بیان می شوند ، در نزدیکی سوراخی که ایجاد شده بود فعال بودند. همچنین به محض سوراخ شدن cuticle و اپی درم ، پاسخ های ایمنی شروع می شوند و پپتید های ضد میکروبی و دیگر ترکیباتی که جنین را برای مقابله  با ورود باکتری ها و قارچ ها در محل زخم آماده می کنند، آزاد می شوند.
کلید تکنیک پزوهشگران در این مطالعه استفاده از تریپسین  است که نوعی آنزیم سرین پروتئاز می باشد.این آنزیم ژن های موجود در التیام زخم را فعال می کند.
مرحله بعدی این مطالعه بررسی نقش این ژن ها در انسان می باشد. یکی از کاربردهای جالب نتایج این مطالعه ساخت بانداژ  که شامل ترکیبات ترمیم کننده  زخم باشد.مثلا استفاده از مقادیر خاص و تنظیم شده مجموعه ای از پروتئازها و پپتیدهای ضد میکروبی در محل زخم.این بانداژها برای زخم های بیماران دیابتی می تواند کاربرد داشته باشد. در بیماران دچار psoriasis ، خشکی بیش از حد پوست و اگزما نیز مقادیر این آنزیم ها غیر طبیعی است.
پایان مطلب/