به گزارش بنیان به نقل از stemcellsnews، به دلیل این که هزینه تامین واحدهای خون بند ناف از بانک های عمومی به طور قابل توجهی از بدست آوردن سلول های بنیادی از اهدا کننده های غیر خویشاوند بالغ بالاتر است، توجه زیادی روی کاستن از هزینه های ارائه واحدهای خون بند ناف برای بیمارانی است که به آن نیاز دارند. این در حالی است که سوابق مطالعاتی نشان می دهد که تعداد سلول های هسته دار کل به عنوان معیاری برای موفقیت پیوند، در اغلب نمونه های بند ناف اندک است. در مطالعه ای که در مرکز خون بند ناف و خدمات وابسته میناپولیس مینه سوتا صورت گرفته است، محققین به ارزیابی اثر دوز سلول های واحدهای خون بند ناف روی بیماران با نژادهای مختلفی پرداختند که بین سال های 2005 تا 2016 مورد سلول درمانی واقع شده بودند. این مطالعه نشان داد که اگر حداقل تعداد سلول های هسته دار کل برای ذخیره سازی به  124 تا 149 × 107 باشد، 75 تا 80 درصد بیماران می توانند حداقل یک بار دیگر از واحدهای خون بند ناف استفاده کنند. در این میان بهترین جایگزین های واحدهای خون بند ناف مربوط به آن هایی بوده است که پیشینه نژادی یکسانی داشته باشند.

داده های این مطالعه نشان می دهد که اگر حداقل تعداد سلول  های هسته دار کل برای ذخیره سازی افزایش یابد، این می تواند منجر به لیستی از واحدهای خون بند ناف ترجیحی می شود که هر بیماری با نژاد و قومیت مختلف را در بر گیرد.

پایان مطلب/