به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، در مطالعه ای که به سرپرستی دکتر جیانی ژانگ در دانشگاه آلاباما صورت گرفته است، این محقق و همکارانش تکه های عضلانی قلبی را به ناحیه آسیب دیده عضلات قلبی بخیه کردند تا پاتولوژی که در نهایت مربوط به نارسایی قلبی می شود را کاهش دهند. هر کدام از این تکه های بافتی 1.57*0.79 اینچ اندازه دارد و ضخامت آن نیز تقریبا اندازه یک سکه ده سنتی است. هر کدام از این تکه های قلبی مخلوطی از سه نوع سلول است که شامل چهار میلیون کاردیومیوسیت، دو میلیون سلول اندوتلیالی و دو میلیون سلول عضلانی صاف است که همگی از تمایز سلول های بنیادی  پرتوان القایی بدست آمده اند.  این سلول ها روی یک ماتریکس فیبرینی سه بعدی کشت داده شدند و تنها بعد از یک روز شروع به تپیدن کردند. ژانگ و همکارانش دو عدد از این تکه های مهندسی شده را به ناحیه انفارکته شده قلب خوک بخیه کردند و مشاهده کردند که عملکرد بطن چپ خوک به میزان قابل توجهی بهبود پیدا کرد. این تکه ها اندازه ناحیه انفارکته شده را نیز کاهش دادند و آپوپتوز در این ناحیه نیز کاهش پیدا کرد. این تکه های بافت قلبی منجر به ایجاد آریتمی قلبی که از مشکلات شدید مشاهده شده در رویکردهای مهندسی بافت قلبی است، نشد.

مطالعات گذشته که از iPSCهای انسانی برای درمان مدل های جانوری حمله قلبی استفاده کرده بود، نرخ بقا و ادغام شدن سلول به بافت اندکی را نشان داده بود. اما در این روش جدید، چهار هفته بعد از پیوند حدود 11 درصد سلول ها در ناحیه انفارکته باقی ماندند و پیوند منجر به بهبود ریکاوری قلب شد. محققین یکی از دلایل موثر بودن این تکه ها را آزاد شدن اگزوزوم های مترشحه از سلول ها درون این تکه های مهندسی شده می دانند. اگزوزوم ها ناقل پروتئین ها و RNAهایی هستند و می توانند در ارتباطات سلول با سلول نقش مهمی را بازی کنند. مطالعات آزمایشگاهی حاکی از موثر بودن این اگزوزوم ها در افزایش بقای سلول های عضلات قلبی بوده است. علاوه براین به نظر می رسد که سلول های قلبی مشتق شده از iPSC در این تکه های بافتی، عملکرد انقباضی قلب را با تغییراتی که در وضعیت فسفریلاسیون پروتئین های سارکومری ایجاد می کنند، بهبود می بخشند. محققین امیدوارند که در آینده ای نزدیک از این تکه های مهندسی شده که از سلول های iPS مشتق از خود بیمار تولید می شود برای درمان بیماران قلبی استفاده کنند.

پایان مطلب/