به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سرطان پانکراس را یکی از بدخیم ترین سرطان ها می دانند و معمولا بیشتر افرادی که مبتلا به آن تشخیص داده می شوند، ظرف مدت کمتر از یکسال می میرند. علی رغم پیشرفت های دارویی و درمانی صورت گرفته، حدود 75 درصد بیماران تا 12 ماه بعد از تشخیص می میرند. این در حالی است که حدود 7 درصد بیماران نیز تا حدود پنج سال زنده می مانند. وجه تمایز این بیماران با سایرین چیست؟

ارزیابی های صورت گرفته بوسیله محققین دانشگاه مریلند نشان داد که بین miR-34a به عنوان یک سرکوب کننده توموری و انکوژن PLK1‌ارتباط معکوسی وجود دارد. در مدل های موشی زمانی که سطح miR-34a پایین بود، سطح انکوژن PLK1 بالا بود. این ارتباط حس بدخیم بودن سرطان را به پزشکان القا می کند اما آیا این امر در انسان نیز صدق می کند. پروفایل کردن RNA و آنالیز نمونه های گرفته شده از بیماران سرطان پانکراسی نشان داد که پروفایل مولکولی در انسان نیز از الگوی ژنومی مشابهی با مدل موشی سرطان پانکراس تبعیت می کند.

در ادامه محققین یک نانوذره را طراحی و تولید کردند که به طور انتخابی مواد ژنتیکی را بدرون تومور منتقل می کند و عارضه جانبی نیز برای بافت های سالم پیرامون ندارد. این نانوذره می تواند نقش ناقل را برای miR-34a و یک siRNA مهار کننده PLK1 بازی کند. این نانوذره ها ب طور مستقیم به تومور منتقل شده و ویژگی مولکولی سلول های سرطانی را تغییر می دهند و موجب خفته شدن یا ریشه کن شدن این سلول های سرطانی می شود. تزریق این نانوذره ها به درون تومورهای پانکراسی موش ها منجر به ایجاد تعادل بین miR-34a و PLK1 شد و نرخ بقای موش ها به طور قابل توجهی افزایش یافت. با رسیدن به قطعیت بیشتر، miR-34a و PLK1 می توانند اهداف درمانی و دارویی مهمی برای مقابله با سرطان پانکراس باشند.

پایان مطلب/