به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یک پروتئین دخیل در شناخت و حافظه بلند مدت به نام Arc، شبیه یک پروتئین مشتق از ویروس ها عمل می کند. پروتئین Arc مواد ژنتیکی خودش را در بر گرفته و به سلول های مغزی منتقل می کند، این امر شبیه روشی است که ویروس ها به موجب آن سلول های میزبان را آلوده می کنند. مطالعات پیشین در دانشگاه یوتا نشان داده است که موش هایی که فاقد Arc هستند، چیزهایی که بیش از 24 ساعت قبل یاد گرفته اند به خاطر نمی آورند. علاوه براین مغز آن ها فاقد پلاستیسیتی لازم است. در ابتدای زندگی، یک بازه زمانی وجود دارد که مغز مانند یک اسفنج است و به راحتی اطلاعات جدید و مهارت ها وارد آن می شوند. بدون وجود Arc، این بازه هرگز باز نمی شود. محققین هرگز فکر نمی کردند که مکانیسم های مسئول بدست آوردن اطلاعات می تواند منشا خارجی داشته باشد و اینک دکتر شفرد و همکارانش در یوتا نشان داده اند که هر چیزی در این زمینه ممکن است. از آن جایی که Arc ساختارهای شبه ویروسی را شکل می دهد شفرد و همکارانش به مطالعه جایگاه ژنومی کد کننده آن پرداختند و دریافتند که نواحی کد کننده این پروتئین بسیار شبیه آن هایی هستند که کپسیدهای ویروسی را شکل می دهند. به عنوان یک ابزار ضروری آلودگی ویروسی، کپسیدها اطلاعات ژنتیکی ویروس ها را انتقال می دهند و آن را از سلولی به سلول دیگر قربانی منتقل می کنند. از آن جایی که همولوگ های این پروتئین در موجودات دیگری مانند مگس سرکه نیز مشاهده شده است، محققین علم تکامل، براین باورند که وجود این این پروتئین می تواند 150 میلیون سال پیش در حشرات اتفاق افتاده باشد و در نتیجه نشان از وجود اجداد تکاملی یکسان بین موجودات دارد.

پایان مطلب/