به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعات صورت گرفته بر روی دو نوع سلول T انجام شده اند که به طور مساوی توسط آلفا فیتوپروتئین (آنتی ژنی که بوسیله ی سلول های سرطانی کبد تولید می شود)  فعال می گردند. یک گروه از سلول ها توسط سلول های سرطانی تحریک شده و نسبت به آلفا فیتوپروتئین مقاومت می نماید و گروهی دیگر در پاسخ به آلفا فیتوپروتئین غیرفعال می باشد. سلول های T اولین خط دفاعی سیستم ایمنی بدن می باشند.  معمولا سلول های دندریتی بعنوان قوی ترین ارائه دهندگان آنتی ژن در برابر عوامل بیگانه مانند آلفا فیتوپروتئین حاصل از سلول های سرطانی کبد، آن ها را در معرض گیرنده های سلول های T قرار می دهند. این کار باعث معرفی آنتی ژن به سلول های T شده و بدین ترتیب آنتی ژن سیستم ایمنی بدن را تحریک نموده و فعال می نماید. در این صورت سیستم ایمنی در بدن یک فرد مبتلا به سرطان در مواجه با تعداد زیادی آنتی ژن قرار گرفته و به شدت تحریک می شود. به عبارت دیگر، در سلول هایی که توسط آلفا فیتوپروتئین تحریک می شوند زمانی که آنتی ژن های بیشتری برای سلول های T ارائه می شود این سلول ها تاثیرات ضد توموری شدیدتر و طولانی تری خواهند داشت. همچنین باعث میشود سلول های T بنیادی بیشتری مانند سلول های T خاطره تولید شوند و به این طریق ماندگار می شوند. محققان هم چنین در مطالعات حیوانی دریافتند که در گروهی از سلول های T که تحریک پذیزند، سلول T برای تحریک نیاز به تعداد زیادی آنتی ژن دارد. زیرا پس از مدتی، بدلیل قرار گیری بیش از اندازه ی سلول های T  در معرض آنتی ژن، حساسیت این سلول ها کاهش یافته و سپس از کار می افتند. این حالت در عفونت های مزمن نیز دیده می شود. زمانی که سلول های T در معرض عوامل عفونی مانند آنفولانزا که مدت زمان کمتری پایدار است، قرار می گیرند ، با بیشترین توان خود ظاهر شده و عامل عفونی را ازبین می برند اما در عفونت های مزمن مانند HIV و سرطان، به مرور زمان فعالیت گیرنده های سلول های T بدلیل نادیده گرفتن پیام های رسیده و کاهش گیرنده های سطح سلول کم شده، ارتباط میان سلول های T کاهش یافته و سلول ها از بین می روند. دلیل اصلی تفاوت درپاسخ این دو گروه سلول های T  هنوز نامشخص است. این تفاوت ممکن است بدلیل تفاوت رسپتور ها در آغاز پاسخگویی ایمنی، مسیر پیام رسانی متفاوت و یا عوامل دیگر باشد. با استفاده از سلول های T تحریک شده می توان واکسن سرطان را طراحی نمود. بر اساس گزارش  جامعه ی سرطان شناسی بالینی آمریکا واکسن های بسیاری از سرطان ها مثل سرطان مغز، سینه، شش و پانکراس تحت مطالعه می باشند. دو واکسن پیشگیری سرطان در حال حاضر  در بازار موجود می باشند، یکی برای ویروس پاپیلوما انسانی که عامل اصلی سرطان دهانه رحم می باشد و واکسن هپاتیت B که عامل ایجاد سرطان کبد است. مشکل درمان با واکسن این است که سرطان باعث تضعیف سیستم ایمنی می شود. زمانی که واکسینه کردن برای هدف قرار دادن سلول های ایمنی انجام می شود، بیماران سرطانی و یا افراد مسن سیستم ایمنی ضعیف تری از حالت عادی خواهند داشت، همچنبن این سلول های سرطانی ممکن است دارای یک الگوی ژنتیکی فردی و خاص باشند تا حدی که سیستم ایمنی بدن واکسن مزبور را به دید یک درمان نخواهد دید. برای استفاده بهتر از واکسن لازم است تا آنتی ژن به سلول های ایمنی بدن عرضه و برای سیستم ایمنی قابل شناسایی باشد تا سلول های ایمنی بتوانند در مقابل عوامل سرطانی مقاومت نمایند و در مبارزه با آن ها پیروز شوند.

پایان مطلب/