به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال 2015، ویروس زیکا به شدت در برزیل شیوع پیدا کرد و شمار زیادی از کودکان در این منطقه جغرافیایی با مشکلاتی مانند میکروسفالی بدنیا آمدند که ناشی از آلودگی مادر به زیکا طی دوران بارداری بود. این ویروس سلول های بنیادی عصبی را هدف قرار می دهد و آن ها را تخریب می کند. بسیاری از کودکان طی بارداری با استفاده از اولتراسوند آلودگی شان به زیکا با داشتن سر کوچک یا میکروسفالی مشخص می شود.

به عقیده دکتر کریستینا آدامز و همکارانش در دانشگاه واشنگتن، معیار فعلی تشخیص آسیب مغزی ناشی از زیکا به بررسی اندازه سر تکیه دارد ولی به نظر می رسد که این ویروس قبل از این که بخواهد بوسیله تغییرات اندازه سر قابل تشخیص باشد، آسیب های مغزی را ایجاد می کند که منجر به مشکلاتی در زمینه یادگیری و شناخت می شود و فرد را دچار اختلالات ذهنی در سراسر عمر می کند. آدامز و همکارانش از پنج میمون ماکائو برای مدل کردن آلودگی به زیکا استفاده کردند، این میمون ها قرابت تکاملی و تکوینی نزدیکی با انسان دارند و می توانند برای مدل سازی بارداری انسان استفاده شوند و حتی برای تولید واکسن و درمانی برای حفاظت انسان در برابر ویروس موثر باشند. در بین این میمون ها، نوزاد چهار میمون رشد مغزی آهسته ای داشتند و مبتلا به میکروسفالی شدند اما یک مورد علی رغم رشد آهسته اما اندازه مغز طبیعی داشت. اسکن های MRI نشان داد که در این مورد نیز برخی از نواحی مغزی رشد طبیعی نداشته اند. این نواحی شامل ناحیه تحت بطنی و ژیروس دندانه ای بود که هر دو ناحیه نیچ اصلی سلول های بنیادی عصبی در انسان هستند. این ساختارها در یادگیر و حافظه نقش دارند و هر گونه آسیبی به آن ها می تواند منجر به مشکلاتی برای موجود شود. این مطالعه به وضوح نشان می دهد که نیچ های سلول های بنیادی عصبی در مغز بسیار به آلودگی زیکا حساس هستند. با آسیب دیدن سلول های بنیادی تکوین این نواحی مغزی نیز دستخوش تغییر می شود. با توجه به آن چه گفته شد، به نظر می رسد که همه کودکانی که در رحم در معرض ویروس زیکا قرار گرفته اند باید در طولانی مدت نیز از نظر یادگیری و تکوین تحت نظر قرار گیرند.

پایان مطلب/